Samimiyet testi

21 Şubat 2008 günü yapılan kara harekâtından bu yana birlikte konuşulmaya başlanan bir başka konuda Türk ordusu’nun Kuzey Irak’tan ne zaman çıkacağı. Bu serzenişleri başta harekâtımıza destek veren Amerika Birleşik Devletleri ve diğer ülkelerden işitiyoruz.

Türkiye Cumhuriyeti 1984 yılından bu yana PKK terörü ile mücadele ediyor. Bu mücadele sırasında 35.000’e yakın insanını da kurban verdi. Bu yirmi dört sene zarfında biz insanlarımızı kaybederken, gencecik yiğitlerimizi şehit verirken bugün halen AB üyesi olan bazı ülkeler bu örgüte dolaylı yönden destek verdiler. Aynı ülkeler bu örgütün yayın organlarını serbest bırakarak yalan yanlış propaganda yapılmasına göz yumdular. Türkiye bu gelişmelerle ilgili bu ülkelerden bir beklenti içerisine girdiğinde hep hayal kırıklığına uğratıldı.

Bundan dokuz veya on sene evveline gidersek terör örgütü başını barındıran ve Türkiye’yi diplomatik olarak uğraştıran ülkelerde hafızalarımızda mevcuttur herhalde. Geçmişte Genelkurmay Başkanımız Orgeneral Yaşar Büyükanıt’ın terör örgütü desteği konusunda ikazda bulunduğu bazı Avrupa Birliği ülkelerinin şimdi ülkemize “harekâtın kısa sürmesi gerektiğini” açıklaması kendisini uygar seviyede gören bir topluluğun üyesi diye tarif eden ülkelere asla yakışmayacak davranışlardır.

Ülke içinde bazı kesimlere gelirsek;

Türk Ordusunun operasyonunun durdurulmasını isteyenlerin geçmişte askerlerimiz şehit düştüğünde, ülkemizin çeşitli yerlerinde saldırılar düzenlendiğinde bu operasyonun durdurulması yönündeki çıkışlarının aynısını, protestolarını neden bu saldırılarda dile getirmediler.

Eğer bu grup Türkiye’nin bir parçası olduğunu, demokratik bir Türkiye’yi tesis etmek istediğini ve bunun özlemi içinde olduğunu ifade ediyorsa askerlerimizi şehit eden, kendi seçildikleri bölgelerdeki insanları katleden bir örgütü kınaması gerekmez mi?

Bu olayları kınamayıp esas savundukları bu kavramların içini boşalttıklarını nasıl göremiyorlar. Savundukları kavramların içini boşaltırcasına yaptıkları siyaset sonucunda bu milletin ve devletin kendilerine güvenmelerini nasıl bekleyecekler.

Özetle; Türkiye ile ilişkilerinde demokratik bir ortamı savunan ülkeler, sınırlarımız içinde barış ve demokrasi özlemini sürekli dile getirenler bu savundukları değerler konusunda, hayal ettikleri bu ortamların gerçekleşmesi için bu isteklerini dile getirdiği ülkemiz kadar kendileri de bu konuda katkı vermesi ve lazım gelen samimiyeti göstermeleri gerekmez mi?