Samimiyetsiz Samimiyetler

"Samimiyet taklidi yapan çoktur."
                                     Jane Austen

Bir lisanı yoktur samimiyetin. Belki bir gülüş belki bir bakış belki küçük bir davranıştır o. Belki üzerinizdeki elbise kadar somut değildir ama bilin ki küçücük içten bir tebessüm, sıcak bir bakış ya da müşfik bir söz daha kıymetlidir o en afili esvaptan.

Basittir… Hiçbir zorluğu yoktur dürüst olmaktan öte. Maske takmaz, arkasında başka gerçekler saklamaz, kıskançlık, hırs, kin ve nefretten hazzetmez çünkü. Yeni doğmuş bir bebeğin masumiyeti gibidir el değmemiş hali. Ama gel gör ki en pahalı mücevhere ulaşmak kadar zordur o saf halini bulabilmek samimiyetin.

Ne kaldı ki elimizde saf ve temiz?

Kaldır kafanı, bir bak etrafına…

Gülüşler sahte, sözler kifayetsiz, dostluklar biteviye, şahsiyetsiz.

Elde kalan dostlar, maziden olan. Onlar bile sınıflandı: elekten geçen ve ardında kalan.

Yenilere güvenmek güç! Zira bilinmez hangisi gerçek hangisi sahte... Malum, yeni trend: “Canım, hayatım, şekerim, balım…” ardından “Koca kafalı, kendini bir şey sanan, ukala, züppe…” adam ya da kadın. Sarf edilen sözler bunlarla da kalsa yine iyi gerisini varın siz düşünüp bulun bakalım.

Evet, biliyorum biraz tekerleme gibi oldu yazdıklarım. Ama yanılıyorsam siz söyleyin ne olur düşünüp taşının. Sahte yüzler, sahte gülüşler, sahte sözler sarmışken dört bir yanı, yalanın kara rengi pembeye meyletmişse vahim değil midir durum?  Kara yalanın pembesinde doğruluk görülebilmişse, içi kan ağlayanlar bile gülerek bakabilmişse, menfaatler uğruna dostluklar yakılabilmişse, samimiyetler samimiyetsiz değil de nedir sizce?

Ne diyor koca Akif:

AIdanma insanIarın samimiyetine,
MenfaatIeri geIir herşeyden önce.
Vaad etmeseydi AIIah cenneti,
O’na biIe etmezIerdi secde.”

Günümüzde hat safhaya ulaşan bu durum gelin görün ki daha o yıllarda bile insanlara rahatsızlık verecek kadar varmış. Varmış ki Akif’in dizelerinde bu kadar ayan beyan yer almış. Demek ki genci, yaşlısı, alimi, zalimiyle her yanı samimiyetsiz samimiyetler sarmış.

Ha şu da var, samimiyet adı altında edep sınırlarını aşan samimiyetsiz samimiyetler de almış başını giderken günümüzde, affınıza sığınarak buna artık samimiyet değil de ‘laubaliliktir’ derim.

Bence; samimiyetin azı kadar fazlası da tehlikelidir, zira o da aslında samimiyetsizliktir…