Şampiyon olamasan da gönlümüzün şampiyonusun!..

"Yensen yenilsen kalbim hep sende." Yenildik işte. Hem de kendi sahamızda, Ali Sami Yen' de yenildik. Bal gibi de söylüyorum yenildik. Yenildik üstüne de ceza alacağız. Edepsiz bir kaç taraftarımız sahaya bazı yabancı maddeler attı. Fenerbahçe de Sami Yen' de şampiyonluk turu attı.

Galatasaray şampiyon olamadı, gönlümüzün şampiyonu oldu o zaten. 2000 yılının 17 Mayısıydı. 4.doğum günümden 3 gün geçmişti. Büyük final, UEFA Kupası... Aslında sevindiğim o büyük kupanın altındaki bayraklar bölümüne Türkiye bayrağının da bulunmasıydı. Bu beni çok mutlu etti...

Daha sonra doğum günümden 3 gün önce 11 Mayıs 2005. Emindim aslanlarımız bu maçtan alınlarının akıyla çıkacaktır. Hemde yenmiş olarak. O kupayı götüreceklerdi müzeye. Yendik hemde 5-1. Çok mutlu oldum.

Geçen sene de var. Son anda döndürdük şampiyonluğu. Şampiyon olduk. Tam da benim doğum günümde. En güzel hediye olmuştu o bana. Sonunda bu kadar aradan sonra şampiyon bizdik, alnımızın akıyla çıkmıştık 2005-2006 sezonundan.

Bu sene de hakeden kazandı kupayı. Fenerbahçe hep çalıştı, hep oynadı, şampiyon oldu. Onları da içten kutluyorum. Biz bu sezon bilemedik neler olacağını. Nasıl olsa geçen sene kazanmıştık böyle, bu sene de kazanırız dedik ama olmadı! Bu sene haketti Fenerbahçe.

Şampiyon olamasa da gönlümün şampiyonu benim Galatasaray. Bir müze dolusu kupası olan, benim için Dünya' nın en güzel müzelerinden biri Galatasaray müzesi. Galatasaray koskoca 102 senelik geçmişi olan ve geçmişinde de Fenerbahçe' yi en farklı yenilgiye uğratmıştı: 7 kişiyle 7-0. İşte bu yüzden benim gönlümün şampiyonu o.