Sana diyemedim.

Durduk yerde seni seviyorum dedim kendi kendime.
Hayranlarının arasında kimbilir kaç milyonuncu sıradaydım.
Çoook güzeldin çünkü.
Haddimi aştım seni sevmekle.
Öylesine acelem vardı, senden izin çıkmasını bekleyemedim.
Bilemiyordum nasıl tepki vereceğini.
Ama git işine diyeceğini aklımın ucundan bile geçirmedim.
Sadece seni sevmeme ses çıkartmayacağından emindim.
Uzaktan, çook uzaktan olacaktı çünkü.
Senin ruhun bile duymayacaktı.
Sevgimin sana asla bir zararı dokunmayacaktı.

Kimseler beni sana yakıştırmayacaktı biliyorum.

Sana çok güzel, bana da derbeder diyeceklerdi eminim.

Ama senden oldu çöküşüm.

Yakışıklı çocuk derlerdi senden öncekiler!

Gözlerimin boş bakması aptallığımdan değildi, sendendi.

Saçlarımın dağınıklığıda sendendi.

Nede güzel bakardım oysa.

Senin uzun saç sevdiğini duymuştum.

Bu nedenle uzattım.

Rüzgara yardım ederdim taranması gerektiğinde

Şimdilerde karmakarışıklar

Tıpkı aklım gibi..

Ritmi bozulan kalbim gibi.

Tüm bunları sana diyemedim.