Sana ihtiyacım vardı

Bakma sana kızıp gurur yaptığıma. Kaf dağının arkasına bile gitsem senin perilerin de benimle beraber gelir. Sanki yanımdaymışsın gibi mutlu olurdum. En güzel ses mutluluğun sesi olurdu, mutluluk ise senin sesin.

Seninle gittiğim yerlere gidiyorum arada. Güldüğüm, yüzüme güller açtırdığın anlar geliyor aklıma. Gönlümden sana doğru akan bir sürü cümle vardı zamansız. Sen duymazdın hiçbirini ve anlamazdın gözlerimden sana doğru gelen sözcükleri. Çaresiz kalırdı sevda cümleleri karşında. Ezik dururdu, boynu bükük çocuklar gibi olurdu sevgim. Sana bir çok sözcük, kelime ya da cümle söylemek isterdim. Seni görmek için, yanına gelmek için yanan yüreğimi daha da yakardım. Hayatın zalimliğine rağmen dilimden yüreğine söz söyleyemedim. Susuyordum sana söyleyemiyordum, belki de hiçbir zaman söyleyemeyecektim. Bilmeni hem isteyor hem istemiyordum. Sana iyi ki varsın diyebilmek, iyi ki yanımdasın, mutluluğum, yüzümün gülmesi senin yüzünden demek istiyordum. Yüzümde açan sevda güllerinin sebebi sendin demek istiyordum. Yüreğimin çölllerinde okyanusu yaşatmanı, kutuplarında yazı getirmeni bekliyordum. Cennetten bir köşe almış gibi oluyordum gözlerine baktığımda. Kelimeler çırılçıplak, kıyafetsiz kalıyordu güldüğünde.

Konuşmadığımız her bir salise bile seni kaybetmekten korkuyordum sen ismimin üstüne kapatana kadar. İstediğim beni anlaman, anlaman ve kaderimi bir şekilde değiştirmendi. Keşke anlayabilseydin. Sana ihtiyacım vardı.

EROL GÜRSEL