Sanal bayram..

Kurban bayramının bu ilk gününde, hissettiğim hiç bir duygu şu an içinde olduğum hüzün kadar güçlü değil. Evimden uzak bir bayram geçiyorum. Burada komşularımın selamı yok. Akrabalarımın kapı çalışları yok. Heyecanla sofra hazırlamalar, giyinip kuşanıp bir yerlere gitme telaşlarım yok. Hatta cama çıkıp dışarıya bakma isteğim bile yok. Anlaşılan o ki, duygular karşılıklı yaşandığında anlam kazanıyormuş. Sevdiklerimizle, sevenlerimizle olmayınca ne bayramın tadı var nede özel günlerin.

Telefonla bir kaç kişiyi aradım..e-postayla mesaj attım..gelen mesajları okuyup cevapladım ve akşam olmak üzere. Sözde bayram. Sözde herkesler iyi. Herkeste işler yolunda gözüküyor amma, bakıyorum da, birçoğu benim yaptığımı yapıyor; bilgisayarın başında sanal bayram yaşıyor.