Sanal Dünya Yalan Dünya

Şöyle yaşı otuz beş, kırk olanlar bilir. Eskiden hayat sokaklarda yaşanır, acılar, mutluluklar hep birlikte paylaşılırdı. Bilgisayarımız, cep telefonumuz, internetimiz yoktu ama yalnızlık ve can sıkıntısı diye bir şey de bilmezdik. Apartmanımızdaki, sokağımızdaki ve hatta mahallemizdeki herkes dostumuz, arkadaşımız, can yoldaşımızdı. Sayısını bilmez ve de önemsemezdik. Zorda kalana, dertli olana herkes elini uzatır, yardımcı olur, mutluluklar samimiyetle paylaşılırdı. Acılar taa en derine saplanırdı kalbimizde, duyarsız kalmazdık başkalarınınkine de.

Peki ya şimdi?

21.Yüzyıla girişimizle beraber zengini fakiri, eğitimlisi cahili, her dinden, her ırktan hepimiz sanal dünyaya çok hızlı bir göç yaşadık. Artık her mahalleden, her şehirden, her ülkeden ve hatta her kıtadan yüzlerce, binlerce arkadaşımız var bu alemde. Yüz yüze karşılaştığımızda selam dahi vermiyoruz birbirimize belki ama olsun, sanal alemin sıkı dostlarıyız biz. Yediğimizi, içtiğimizi, nerelere gittiğimizi, acımızı, sevincimizi kısacası tüm hayatımızı paylaşıyoruz herkesle. Ne kadar çok beğeni, yorum ve paylaşım olursa o kadar çok sevildiğimizi, önemsendiğimizi düşünüyor, bununla mutlu oluyoruz. Aşklarımızı sanal alemde yaşıyoruz. Sevdiklerimize iki çift güzel sözü esirgiyoruz ama sanal alemin Leyla’sı, Mecnun’uyuz. Kavgalarımızı sanal alemde yapıyor, dövmekten beter ediyoruz rakibimizi. Klavyemizle savaşa girip, düşmana haddini bildiriyoruz. Bu alemin süper kahramanı, Malkoçoğlu, Kara Murat’ıyız. Klavyeden akıtıyoruz gözyaşlarımızı şehitlerimize ve diğer kaybettiklerimize. Sanal alemin en milliyetçisi de biziz. Vatanımızı, milletimizi savunuyoruz saatlerce klavye başında. Böyle ulaşabileceğimizi düşünüyoruz muasır medeniyetler seviyesine. Kuşkusuz en dindarı da biziz bu sanal dünyanın. Namaz kılmıyoruz, oruç tutmuyoruz, zekat vermiyoruz. Darda olana, zorda kalana yardım etmiyoruz ama olsun; Cuma, Kandil ve Bayram günlerinde sanal alemde öyle sözler, öyle yazılar, öyle resimler paylaşıyoruz ki bunlarla ibadet ettiğimizi düşünüyor, sırat köprüsünden geçebileceğimizi sanıyoruz. Parayı bulunca paylaşmaya yanaşmayız, hayatımızı kapitalist olarak yaşarız ama sosyal alemin en solcusu, en komünisti biziz. Beğeni, yorum ve paylaşım almak için kırk takla atar, her türlü duyguyu sömürürüz bu alemde.

Hani hep denir ya bu dünya yalan dünya diye, evet bu sanal dünya gerçekten yalan dünya…