Sanat yazmanın tesellisi

İnsanlar, faşizmlerde ve engizisyonlarda sanata sığınırlar.

Bosch, Bruegel, Dürer bir dizidir. Engizisyon için.

Kafka, Fassbinder bir dizidir. Faşizm için.

Ben, sanata değil, sanat eserlerini eleştirmeşe ve onlardan düşünceler / duygular damıtmaya sığınıyorum. Bunlar panzehir oluyor.

Bu, arabeski yüksek dozda alıp bağışıklık kazanmak değil. Bu, konsantre güzelliğin epsilon olarak damıtılması.

Son 3-4 günde 15 tane eleştiri metni yazdım peşpeşe. Seri atış gibi, araya başka türden metin girmedi pek.

Ana yönelim vektörü çapraz medya idi.

Ancak, ana çıkış vektörü modern dans oldu.

2012’den sonra, 2,5. Ma’da takılıp kalmıştım. Çıkmaz yol olduğun kakar verdim. 3. Ma’yı sıfırdan yazmaya başladım. Kaplan karşıma çıktı. Sonra da, Woodward’ın ‘Oblivion’u.

Şu an az da olsa, 3. Ma’ya tutundum.

Daha önceki ‘Oblivion’ metinleriyle birlikte, yepyeni bir tao-yol-kitap demek oldu şimdiden.

Kulak arkamda da, destek atışı olarak, taosit-anarşist  Shevek-Mülksüzler var bir mülksüz olarak.

Bu kez de, beynen sağ bırakacağım kendimi sanırım.

Işığı gördümsonunda çünkü. Ya da, ışığımı yarattım, da denebilir.

(2 Nisan 2016)