Sanatsal sürgün

Topkapı sarayının duvarlarının dibinde

Turistlere el avuç açarak dilenen çocuklar

Zerafete bürünmüş yaşamın karanlığında

Enfes ile korkunç arasındaki sanatsal

Gerçekleri bir tokat gibi yüreğimize vururlar...

At meydanındaki çınar ağacına asılan mahkumlar

Bedenleri toprağa karışmış da asılı kalmış ruhlar

Turistlere el avuç açan eski İstanbul'lu dilenciler

Vaka-i Vakvakiye derler hala iniltileri gelen yeniçeriler...

Acaba boğularak mı yoksa boyunları kırılarak mı öldüler(?)

En son ne yediler yoksa kaygıyla dua mı ettiler(?)

Turistlere el avuç açan artık Suriye'liler yoksa onlar da mı Turistler(?)

Estetik kaçış  geçici derler, yoksa bizi yine dünyaya mı döndürdüler(?)...

Abba. 19.Mart 2017. Sanatsal Sürgün mü Ah şu Dünya...