Sandık burada. Ya gençlik...

'Son Ders' Filmi'nin bir sahnesinde Ferhan Şensoy öğrencilerine şöyle sesleniyor; ''….Aranızda cep telefonu olanlar (eller havada), aranızda Ipod'u olanlar (birkaç kişi hariç eller yine havada), aranızda 18 yaşını dolduranlar (eller yine havada), son seçimde oy kullananlar (sadece birkaç el havada)…''

Bu çok güzel filmi seyrettiğimde bu sahnede oldukça düşünmüştüm. Acaba bunu kendi arkadaşlarıma sorsam yanıtlar aynı mı olur? Evet, kesinlikle aynı olurdu. Düşünmeyen, üretmeyen, sormayan, sorgulamayan hakkını bilmeyen, hakkını aramayan 'bir gençlik' nasıl yaratıldı diye mi sormalıyız burada…

Yoksa 'gençlik' böyle mi düşünüyor diye… 29 Mart yerel seçimlerine az bir zaman kaldığı şu günlerde, acaba üniversite gençliğinin ne kadarı oy kullanmayı düşünüyor, ne kadarı düşünmüyor.

Ya da oy kullanmak için bir başvuru yaptı mı?

Türkiye nüfusunun yaklaşık yüzde 35'lik kısmının genç olduğu vurgulanıyor. Ve bunların büyük çoğunluğu 18 yaşını doldurmuş ve bir birey olma hakkını eline almış gençlerden oluşuyor.

'Yarının sahibi olan gençlerin', yarını – bu kadar umursamadığı- bir toplumda, işle bugün için hiç de yolunda gitmezken, yarın ne olacağını kimse düşünemezken, yarının sahipleri –sandıkta- bile yoklar…

Maalesef bunun adı; –bananecilik-' ten başka bir şey olamaz.

Elbette içinde bulundukları -öğretim sisteminde- köşeye sıkışmış, ekonomi okumasalar bile –kıt kaynakları en iyi şekilde kullanma-yı 'zorla' öğrenerek her biri ekonomi dehası olmuş üniversite gençliği, bu çark içersinde –memleketi nasıl düşünsün- denebilir.

Ama bu çark, okuma, yazma, araştırmaya engel olmamalı. Oy tercihlerini nasıl kullanacaklarını kendi takdirleridir. Ama biraz okuyup, değerlendirme yapmaları doğrultusunda muhakkak oy kullanmanın, bugünün –Türkiyesi- için gerekli olduğunu anlayacaklardır. Şurada birkaç yıl sonra –gerçek hayata, hoş bulduk diyecek olan üniversite gençliği, o gerçek hayatın şekillenmesinde bir şekilde söz sahibi olmalıdır. Oy hakkını şu veya bu şekilde kullanmalıdır.

Son olarak, gazeteci olarak katıldığım 12 Kasım Düzce depreminin yıl dönümü anma töreninde, depremde 2 kardeşini enkazdan (bir kardeşini kaybetmiş) çıkarmış bir ağabeyin sözleri çalınıyor kulaklarıma; ''yaşam alanlarınıza müdahil olunuz. Yaşam alanlarınızın yapılanmasında söz sahibi olunuz. Ben olamamanın cezasını ağır ödedim''…