Saniyeler bana gelişlerini müjdeliyor bu defa

Kendimden uzak kalışlarımın gecesindeyim yine. Ağlamaktan gözlerim kan çanağına dönmüş rimellerim akmış, yol yol izler bırakmış yanaklarımda. Sensiz kalmış bir gecenin ardından, elimde tutuğum balon bardaktaki, dibinde iki yudum kalmış kırmızı şarabın şarabımı duvara fırlatmak istiyor canim. Seninle tatile geldiğimiz şehirde, birlikte kaldığımız otelde kalıyorum. Aynı odada, aynı yatakta. Doğum günümde taktığın kolye var boynumda. Gözyaşlarımı tutamazken gözümde, elimle yemyeşil taşlarını okşuyorum kolyemin. Elini okşar gibi. Saçların geliyor aklıma yumuşacık. Kokunu hissediyorum içimde, inanılmaz bir arzu kaplıyor içimi. Sen gittikten sonra hiç sevmediğim bu şehre geliyorum yine. Canimi acıtmak için yaşam kalıntıları arıyorum senden geri kalanlarda. Hiç bir iz yok, ne bir daha seni görebilecek olmanın belirtisi, ne de senin varlığına dair hiç, hiçbirisi yok. Kalbime dönüyorum yüzümü, oysa orada capcanlı duruyorsun. Şimdi olmamana anlam vermek imkânsız. 

Neredeyse 2 yıl oluyor ayrılışımız. Gidişin akrep burcundaydı o nedenle bu kadar inatçı, o nedenle geri dönüşsüz oldu. Oysa ne çok özledim seni bir bilsen. Kadehimde kalmış iki yudumu da içiveriyorum ve koyuyorum bardağımı başucuma. Ağzımı kolumun tersi ile siliyor, yarı ruj, yarı şarap rengine boyanıyor kolum. Biliyorum ki sıcak bir banyo bana en iyi gelecek şey ama per perişan kalmak istiyorum yatakta. Tıpkı seninle koşturmaca yaşadığımız bir günün ardından odamızdaki yorgunluğumuz ve baş ağrılarımızdaki gibi. Hatırlar mısın ikimizin de başı aynı anda ağrırdı bazen ama sen, benim şakaklarıma masaj yapardın. 

Telefonum çalıyor. Ne kadar çok istemişim seni ki, sensin arayan. Kendimi toparlamadan açıyorum telefonu temkinli ama heyecanlı bir biçimde. 

Nasılsın güzelim diyorsun? 

Seni özledim diyorum. 2 yıldır güçlü durmaya çalışıp hayat sensiz de gayet güzel demelerime yenik düşerek. 

- İzmir’deyim. Kordonda birlikte kaldığımız oteldeyim. Boynumda doğum günümde bana aldığın kolye var ve ben seni özlüyorum diyorum. 

- Bugün, geçen sene sana gönderdiğim mailimi bir şekilde bulup okuduğunu söylüyorsun. O gün okuduğundaki algın ile bugün okuduğunda hissettiklerinin çok farklı olduğunu soyluyorsun, içinde bir yerlerde bir boşluk olduğunu beni düşününce içindeki duygulara anlam veremediğini ve hâkim olamadığını söylüyorsun. Ve galiba senin de beni özlediğini. 

Susuyorum şarabın ardından senin sesini içiyor biraz sonra bu güzel rüyadan uyanacağımı düşünüp kahroluyorum. 

Sadece ben de seni çok özledim diyebiliyorum. Ben de seni. 

- Görüşürüz canim diyorsun. 

Çok kısa bir süre sonra; 

- Görüşelim uzamasın sensizlik artık diyorsun. 

- Gelsene buraya diyorum. 

- Ne kadar daha oradasın? diye soruyorsun. 

- Sen gelene kadar diyorum. 

Gülümsediğini fark ediyorum telefondan yine. 

- Tamam, ilk uçakla oradayım. Kapatıyoruz telefonu. 

Telefona bakıyorum ne kadar gerçek anlamaya çalışıyorum. Ne uyanıyor ne uyuyabiliyorum. Televizyonu açıp ne kadar kanal varsa hepsinde 3’er 5’er dakika vakit geçiriyor sonra tekrar baştan başlıyorum. Arada bir telefonumu elime alıp, arama kayıtlarına bakıyorum gerçekten aradın mı beni diye. Adin ve aradığın saat orada öylece duruyor. 

Kapım çalıyor 2, 5 saat sonra. Kapıdasın. Uyanayım artık istiyorum ama uyanamıyorum. Her şey bu kadar güzel gidemez rüyam kâbus olacak uyandığımda daha fazla uzamadan uyanmalıyım diye aklımdan geçirirken, kapıyı ardına kadar açarak seni içeri alıyorum. Hayal olduğunu bildiğim için yaklaşmıyorum yanına. Elindeki çantanı yer koyup yaklaşıyorsun ve sarılıyorsun bana sıkıca. Boynuma küçük bir öpücük kondurup derin derin kokluyorsun beni. 

Gerçekliğini o zaman anlıyorum. Saat kaç? Günlerden ne ? bilmiyorum. 

Sensizlikle geçen her bir saniye bana gelişlerini müjdeliyor bu defa!