Sanma ki atar bu yürek sensiz, nurusun cennetimin peykerim.

Derinliğince çoraktı ruhum sensizlikte
Sanki ay kaçkını yüreğimin

Bir bilsen nasıl sayıyordum günleri
Kurtuluşumdu daveti mahşerin

En büyük günahım özlemekti
Râbb'im bilir dedi Kirâmen Kâtibin

Seni anlattım Mahkeme-i Kübrâ'da
Açtı kapısını melekler cennetin

Meğer rengârenk de olurmuş hayat
Sensin her çiçeğe rengini veren

Durdurdum zamanı yokluğunda
Seni soludum havanın deminden

Sen doğan sabahlara anlattım bizi
Sevgindi hazanı dahi yeşerten

Hiç istemedim ki batsın güneş
Sen dolu ışıklarıydı yüzümü güldüren

Vûslata erdiğim gün beyt-ül milâdım
Kabûl etti dualarımı râbbim

Seninle açtım her sabah gözlerimi
Demek ki buymuş reng-i kaderim

Sanma ki atar bu yürek sensiz
Nurusun cennetimin peykerim

Ferine vuruldum mest-i didenin
Sen ki benim biricik ayperim

aks