Sanmak değil, olmak üstüne..

İnsanın insanla, insanın doğa ile; insanın kadın ve erkek olarak ve insanın kendi dışındaki diğer canlılarla ilişkisinin çerçevesi bellidir. Bu çerçevenin temeli uyum arayışıdır. Sürekli var olan uyum korunmaya, geliştirilmeye çalışılır değilse yıkımlar yok oluşlar yaşanır. Ve yeniden uyum arayışı insanın var olma, varlığını devam ettirme çabasıdır.

İnsanın günlük yaşamını zamanın ruhu da belirler, özgürlüğün yol aldığı zamanlar kişisel olanı da daha ileri düzeyde etkiler. Bu etkileşim hem kişisel olanın hem toplumsal olanın daha hızlı yol almasını sağlar.

İnsanın kendini insanı ve doğayı anlama ve anlamdırma çabası yeniden ahlakın; güne ilişkin olanın anlamdırılmasına aracılık eder.

Günü istemek, daha insani yaşama yeteneğini geliştirmek insanın kişisel ve toplumsal amacıdır. Bu özgürlük istemidir, fiilen özgür davranmak dayatılana direnmektir.

Birbirimizi dinlemek ve anlamak çabası; etkilenmek, etkilemek ve değişmek anlamına gelir. Anlamak ve anlatmak için çaba göstermek bugünü elimize almak isteğidir; anlamı bulma isteğidir. Bundan kaçınmak ise sorundan kendinden kaçmaktır. Biricik hayat ancak güvenle kendini anlatmakla var olduğu algılanır bir durumdur. Henüz yeni yeni cümleler kurmakta olan bir bebeğin kendini anladığınızdaki, kendini anlattığındaki sevincini hatırlayın.. Ya da hala kendiniz anlatamadığınızda çektiğiniz sıkıntıyı duyduğunuz acıyı...

İnsanları anlamlandıran birbirleri ile ilişkileridir. Bu anlamda bizim kendi "ben" imizi nasıl gördüğümüz değil karşımızdakinin bizi nasıl gördüğü esastır.

Hayat kendi çıkarımız için başka insanları kullandığımız bir çirkinliği barındırmamalı. Bu anlamda kendimize kendi içimizden bakmamız, kendimizi temize çekmemiz gerekir. Bu bizden farklı olanla zenginleşme yeteneğini geliştirebilmektir; empatiden öte diyalog çabasıdır; onun taleplerine özen göstermek, onunla özenle var olmaktır.
Çatışmak yerine kendini anlatma ve karşınızdakini anlama çabası karşılıklı gösterilen özenin ifadesidir. Birlikte var olmanın önkoşuludur.

Bu şekilde varoluşun doğal hali gönüllülüktür. Aksi halde var olmak istemediğiniz yeri terk etmek gerekir; eğer niyetimiz saf ise terk ederiz.

Bizden farklı olanı bir insanı anlamak ise tek başına hiç bir şey ifade etmeyecektir. Onunla yol almak kurmak değiştirmek; dayanışma temelli çalışmak gerekir. Çalışmanın belki tek anlamlı olduğu temel dayanışma ve gönüllük temelinde yeniden kurmaya ilişkin olanıdır.

Bu hayatın her alanında tutarlı olmayı çifte standartlara düşmemeyi zorunlu kılar. Bu lafların hepsi hayatı sevgiyle ve hep birlikte paylaşmaya dairdir.

Meraklısı için bloglar:

http://blog.milliyet.com.tr/Askin_kanunu___Paylasilmis_oznellik_/Blog/?BlogNo=137771

http://blog.milliyet.com.tr/Ask_Icin/Blog/?BlogNo=193359

http://blog.milliyet.com.tr/Ve_ask__oz_kimligin__oteki__ile_butunlesmesi__/Blog/?BlogNo=184724

http://blog.milliyet.com.tr/Askin_yuce_ani/Blog/?BlogNo=184213

http://blog.milliyet.com.tr/_Ben_kivanci_/Blog/?BlogNo=184107