Sarhoş serseri

Hey meyhaneci!

Nerede kaldı benim 70'lik rakım?

Bu da ne be adam, tek bir kadeh?

Yine zam geldi anlaşılan,

Bu kaçıncı be paşam?

Cebimde son metelik

Üç, beş, yedi

Çıkmaz dokuzuncusu.

Hoşça kal arkadaş,

Maziden kalan tek dostumdun.

Ben içerdim, sen söylerdin çalarken orkestralar,

Ne de şen olurdu soframız,

Acılı mezeler, haydarîler, şakşukalar.

Neyse ağlatma beni, bu gün güleceğim.

Elveda ederken bu akşam

Seni üzmeyeceğim.

Ben avare, sarhoş, serseri.

Bir tek rakım kalmıştı,

Huzurundan kovmayan.

Hayırlı olsun Sultanım,

Açılan yeni kapıların.

Alsan da fark etmez kellemi

Zaten

İçine ettin, muhabbetin.

Dur! Bırakmam seni son sözümü söylemeden,

Görüyorum ki hâlen tanıyamadın bizleri.

Kaleden atlayan sessiz sedasız,

Boğazda dolaşan yalnız bir kayık,

Sen tükürürken yüzüme,

Şükreden gönülüm ben.

Var şimdi git yoluna

Pembe incili kaftanınla, sırça köşkünle,

Bir de yağız, doru atınla,

Şahlan bana karşı belki

Tozunu yutarım.

Sana açtım ya kendimi

Ben şimdi,

Kendimden utanırım.

Haydi, gel yaslan bana

At kefeni omzuma

Gayri biz de gidelim.

Sonsuzluk çağırıyor,

Onu da çok bekletmeyelim.

Ayyaş, sarhoş, serseri...

Kemal ALKAN