Sarı, mavi, siyah...

Avuçlarda saklanan bir kuş gibiyim... Özgürlüğe uçmak istiyorum ama kanatlarım çırpmıyor.

Mavi siyah gibiyim, mavi olmak istiyom ama hep siyah yüreğim.

Mavinin özgürlüğünü tam yakaladım derken bana kalan hep siyah oluyor.

Yüreğim sallantıda ne yöne gideceğini bilmiyor, sığamıyorum koskoca şehre bir köşede dinleniyorum hep siyah yüreğimle. Nasıl bir siyahtır bilemiyorum... Matem, hüzün, kararsızlık.

Yalnızlık var içimde söküp bir köşeye koyamıyorum. Hangi kapıdan girsem maviyle girip siyahla çıkıyor yüreğim yolun sonuna.

Dinmiyor içimdeki öfke, dinmiyor hüzün karası duygularım.

Dönmüyor siyah maviye...

Halbuki mavi ne çabuk dönmüştü siyaha...

İyi olan çabuk biter, kötü olan yıllanır mı hayat yolunda.

Yüreğim yalnız ben ise muallakta, sonsuz karanlıklarda, ne zaman son bulacağı kalmış başka bahara.

Mevsim sarıda

Yüreğim mavi olma yolunda

Ben ise siyahta...