Sarı yapraklar ve küllerinden doğmak...

Mavi gökyüzünü bir çizgi gibi geçiveren kuşlar sabahımın "günaydın"ı oluverdiler. Kuş kelimesi bende neşedir nedense. Gülümsettiler beni. "Yaz bitiyor gidiyorsunuz artık."dedim onlara.Cevap vermediler.Sadece geçip gittiler. Ben onlarda kaldım.

"Yeni yılım başlıyor şimdi." diye geçti aklımdan. Çünkü benim yılım hep eylülde başlar. Birileri hazan mevsimi der, ben değil. Ben başlangıç mevsimi derim. Ben tüm yaşadıklarımı sarı yapraklar gibi toplayıp sererim yatağımın üzerine her sonbahar başlangıcında. Onları tek tek katlar ayırırım. Her birini tek tek alır "yaşadım" derim. Onların yeşil oldukları, çiçeğe ve meyveye durdukları zamanı anımsar saygıyla eğilirim önlerinde.

Şimdi o sarı yapraklarımı toplamaya hazırlanıyorum. Her birini tek tek özenle ayırıp saklamaya... O yapraklar üzerinden gözyaşlarını, acıları, öfkeyi silmeye... Hep böyle yaptım çünkü. Hesaplaşmadım onlarla. Kin duymadım, nefret etmedim. Onları bir yana ayırıp geleceğe taşımadım. Üzerine intikam planları yapmadım. Hepsine saygı duydum. Anlayamadıklarımı anlamayı denedim. Bir beyaz yaprak açtım yeni yılıma, geleceğime. Toprağımı yeniledim. Arındım duruldum... Tüm yaşadıklarımı kucakladım. Dengemi korumak için, yeniden kendim olabilmek için, herşeye yeni bir akıl yeni bir ruh ile başlayabilmek için...

Şimdi böyle bir mevsime hazırlığım var. Sarı yapraklarım eteğimde, yolculuğum var. Kendime, geleceğe... Kuşlarla beraber yolcu etmeye hazırlığım var tüm karamsarlığımı... Şimdi küllerimi toplamaya niyetim var yeniden doğmak için...Şimdi önümde yepyeni bir mevsim var. Sonbahar, benim mevsimim...

RESİM:http://hypnoticell.deviantart.com/art/Autumn-53888256