Sarıca arılarının kraliçesi

Arılar bugün çok telaşlıydı. İhtiyar adam yine bahçeye inmiş, orada dolaşıyordu. ‘Her halde karısı olacak’ şişman teyze “o erikleri betonun üzerine ser de, güneşlensin” diye seslendi.

İhtiyar adam usulca “çok biliyorsan kendin dök” dedi; ama seslenen teyzeye “tamam dökeyim” deyip erikleri duvarın kenarındaki beton kaldırımın üzerine taşıyarak sermişti.

Bu erkekler hep böyleydi. Zart zurt etmelerine bakmayın, hepsi tıpış tıpış kadın veya karıları ne derse onu yapardı. Hem zaten elden ayaktan düşünce buna zaten mecbur kalıyorlardı.

Bu sırada peteğin dışında güneşlenen kraliçe arı ihtiyarı görünce aklından bunlar geçmişti. Kendi eşi de onu dölleyince ölüp gitmişti. Bunu hatırlamıştı. O sırada hemen yanındaki koruması arıya “işçilere seslen de toplansınlar” dedi.

Bunun üzerine koruma arı oradaki toplan borusunu öttürdü. Bu sesi duyan bütün arılar “ne oluyor?” diye meraklanıp, telaşla toplanmıştı.

Kraliçe arı bütün işçi arıların toplandığını görünce peteğin önündeki kürsü gibi yere çıktı. Orada toplanan arılara bakarak “az önce ihtiyar amca erikleri güneşlemek üzere betonun üzerine serdi. Başka işleri bırakın. Bir an önce elinizi çabuk tutup bal arıları, sinekler ve kuşlar üşüşmeden kışlık yiyeceğimizi kovanlara taşıyın. Eriğin sindirimi kolay oluyor ve peteklere doldururken kolaylık oluyor. Hadi göreyim sizi benim koçlarım” dedi.

İşçi arılar kraliçe arının söylediklerini dikkatle dinlemiş, sonunda “hadi koçlarım göreyim sizi” deyince koltukları kabarmış coşkuyla eriklere yönelmişti.

Kraliçe arı arkalarından bakıp kıs kıs güldü. Hep böyle oluyordu. O bütün mevsim boyunca petekte keyif çatarken; işçi arılar her türlü tehlike ve zahmete katlanıp peteği kışlık yiyecekle dolduruyordu. Pek çoğuna o kışı görmek kısmet olmuyordu; ama “ne yapalım?” arı dünyasının düzeni böyleydi.

İşçi arılar çalışacak petekleri dolduracak eğer mevsim sonuna kadar yaşamaları kısmet olursa ve kraliçe arıdan ve onu koruyan muhafız arılardan bir şey artarsa işçi arılar da o artan şeyi paylaşıp yiyeceklerdi.

Zaten öteki mevsime kadar onlar ölür yerlerine kraliçenin yumurtalarından çıkan yeni işçi arılar alırdı.

Kraliçe arı bunları düşünüyordu.

Bu sırada peteğe erikten yiyecek taşıyan ilk parti işçi arılar gelmeye başlamıştı. Hepsi de kraliçenin yanından geçerken bir gözleri ondaydı. Hepsi kraliçenin gözüne girmek için çırpınıyordu.

Kraliçe onları görünce omuzlarını silkti “ne yapalım, onlar buna razı olduğu sürece kaderleri bu. Hem insanlar ‘sen eşek olmayı kabul edersen, sana semer vuracak çok kişi çıkar’ dememiş mi? Onların dünyasında da aynı kural geçerli değil mi? Bana ne? Kendileri düşünsün” dedi ve her zaman olduğu gibi peteğin hemen üstündeki tahtına çıkıp kuruldu.