- Kategori
- Şiir
Sarıgazi, şirin bir köy
Annemin köyüydü, o SARIGAZİ,
Köyünün, ne iri gülleri vardı.
Kışları soğuktu, serindi yazı,
Yol kenarından, bir dere akardı.
Yamaç'a kurulmuş, şirin bir yerdi,
Sarmış çevresini, bağlar, bahçeler.
Kiraz dallarında, kuşlar öterdi,
Mehtâbı izlerdik, bazı geceler.
Bazen hatırlarım, o şen günleri,
Ninemi, annemi, dayılarımı.
Coşkulu geçerdi, köy düğünleri,
Bıraktım orada, anılarımı.
Hayatta mı bilmem, arkadaşlarım?
Niyazi, Seyfettin, Ahmet ve İsa.
Anılar hem kopuk, hem yarım yarım,
Keşke şu ayrılık, gurbet olmasa.
Sarıgazi, burdan uzak olsa da,
Bütün gönül bağım, sevgim orada.
İçime özlem ve hüzün dolsa da,
Dileyen erermiş, bir gün murada.
Temiz havasına, soğuk suyuna,
Selâm olsun benden SARIGAZİ'ye.
Su şırıltısına, gül kokusuna,
Selâm o yıllara, selâm, maziye;
Selâm güzel köyüm, SARIGAZİ'ye.
Fahri ERSAVAŞ