Şarjörü doldurdum...

Mutsuzluğa mahkumum ben evet kesin karar verdim. Yazacak takat bile yok ellerimde şu an... Dümdüz bir yazı olacak bu yazdığım eminim!

Her şeyden bıkmak için çok erken diyor biri. Kime göre erken ya da neye göre! Ya da banane erkense erken ben bıktım işte! Çok mu ilgilendiriyor seni?

Bekle bekle özle birisini aferin iyi yapıyorsun, devam et bu yolda... Aklın başına geldiğinde kafana vurursun, nerelerdeydin şimdiye kadar diye söylenirsin o beynine. Beni neden yalnız bıraktın karar veremedim ben dersin... Ama neye yarar?

Hayat öyle acımasızdır ki, umurunda bile olmazsın. Sen kimsindir ki hayatın gözünde? Bir hiçsindir hayatın gözünde, sen olmasan da dönecektir ki Dünya! Sen kimsin, neen yaşıyorsun onun umurunda değildir de olmayacaktır da! Aynı onun gibi, değer verirsin ama asla karşılığını göremezsin. Hep merak ederim gözünde ben neyim ya da değerim ne kadar diye. Asla cevap alamayacağım biliyorum ama deniyorum işte. Eee sanki bütün soruları sorarken cevaplarının varlığından eminmiyiz ki?

Ben artık hiç bir şeyin varlığından emin değilim ama yokluğundan da değilim. Boşluk içindeyim, kurtaranım yok! Düşünme yaşa diyorum olmuyor. Sıkıldım artık her şeyi düşünmekten, daha şimdiden yoruldum, bu nasıl yaşam?

Hep böyle devam edecekse ben oynamıyorum, okeye dördüncü aramaya başlayın!

Şüphe insanı yiyip bitirir derler... Beni yiyor eminim, karnı öyle doyuyordur ki benimle hatta sayemde çok rahat edeniniz vardır eminim ben...

Ağlamak zayıflıktır çaresizliktir biliyorsunuz değil mi? Ben bilmiyordum daha doğrusu inanmıyordum ama öyle arkadaşlar ben az önce gördüm... Somut olarak gördüm inanın bana. İnanılmaya ve inanmaya çok ihtiyacım var. Güven tanımını yapsın biri bana!

Rıhtımlarımdan gemiler kalktı... Gemilerden bitanesi halatı çözmemiş... Koca limanı yıktı, canım çok yanıyor...