Şarkı aynı şarkı…

Eskiyor her şey…Şarkılar da!

Ne hissettiğini bile unutuyor insan…'His' unutulurum mu hiç? Unutuluyor işte, yosuna kesiyor, pas tutuyor, külleniyor, soğuyor, naftalin kokuyor, kabuk bağlıyor, öyle şarkı ilk söylendiği zamanlardaki gibi acıtmıyor…

Şarkı sıradanlaşıyor…

Geri sarıp sarıp, çok dinlenmekten belki, kasetlerdeki gibi, bilirsin…

Şarkı…Senin şarkın işte…

Kuytularda bir yerde sakladığın, üzerine düğümler attığın, kalabalıkta görmezden geldiğin fakat yalnız ağlarken, bir taraftan da gülümsemene yol açan şarkı…

Film gibi yani!

Yaşadık mı yahu böyle bir şey?

Başımızdan geçti mi?

Ben miydim o adam?

Sahi, sen miydin o kadın?

Arkamızda deniz var, güneş gözümüze gözümüze, mevsimlerden yaz besbelli, kısa kolluyuz, gülümsemişiz öyle…

Biz miyiz o sararmış fotoğraftaki?

Ne kadar zayıfmışım, ne kadar güzelmişsin.

O kadarmışız yani!

Şarkı aynı şarkı…

Ben, aynı ben değilim…

Sen?

Sen de aynı sen değilsin tabi…

Dişi kuşsun ya, bir yuva kurma sevdası, bir saçak altı, bir liman, bir omuz, bir öç, bir intikam, zaman geçiyor, "yalnız kalma korkusu" de  kadere kısmete bağla işte…

Şarkı?

Aynı şarkı…