Şarkılardan Fal Tutmuşum Bu Gece

Seni düşündüğüm anlarda nedense her zaman ki gibi kalemimi kağıt üzerinde bir printer gibi hareket etmeye başlıyor... Soldan sağa - sağdan sola...

Bembeyaz bir kağıt parçasının üzerine bembeyaz hayallerimi, sevgilerimi, özlemlerimi işliyordu bir nakış gibi kağıda... Sonra bilgisayardan gelen müziğe takıldım... Avuçlarımda hala sıcaklığın var diyen Zeki Müren'in o yüreklerimize işleyen kadife gibi tüm vucudumuzu örten sesiyle...

Düşündüm avuçlarıma baktım hala sıcaklığı var mıydı? Avuçlarının sıcaklığını unutmuşum, nasıl bir sıcaklıktı hatırlamıyorum. Bu kadar çabuk mu soğumuştu avuçlarım yoksa avuçlarımdaki sıcaklıkta mı hayaldi? Hadi avuçlarımdaki hayal ruhumdakine ne demeli bilemiyorum...

Hissedilemeyen - hissettirilemiyen şey bir insana neden bu kadar acı verir, özletir o özlemle yazdırır bunu da anlamıyorum... Sanırım printer bozuk daha düşüncelerime düştüğün an başlıyor hayalimle sevgilerimi, özlemlerimi yazmaya...

Şarkıda bile unuttum desem yalan, billahi yalan, vallahi yalan diyor... Allahtan ben söylemiyorum neticede bir şarkı sözü... Kiminle yaşanmışsa, benle yaşanmadığı kesin...

Sanırım bu gün gene ayrılanların, kavuşulamıyan sevdaların, özlemlerin gecesi... Arka arkaya geliyor parçalar takıldım kaldım. Ama printer hala devam...

Hayatta hiç bir şeyim az olmadı senin kadar ve kimseyi özlemedim seni özlediğim kadar şarkılardan fal tutsam bu kadar olur diye düşündüm yoksa bu akşam şarkılar mı bana eşlik ediyordu onu bile bilemiyorum... Sende başını alıp gitme ne olur, ne olur tut ellerimi ki, avuçlarımdaki sıcaklığını tekrar hissedebileyim diye geçirdim. Şu uykusuzluk var ya şu uykusuzluk insanı ne duygulara gebe bırakıyor... Yazıyorsam hep şu uykusuz kaldığım gecelerde yazıyorum. Seni özlediğimden sanma zamanı geçirmek... Boş geçen zamanı doldurmak için... Boş geçen zamanı harcamamak, seninle değerlendirmek için... Yoksa yoksa inan özlediğimden değil... Çünkü zaman değerli, çünkü zaman harcanmaz, boş hayallerle dolmaz dimi?

Dedim ya bu gün şarkılar benden yana...

"Dünyada ne günler yaşadım gördüm.
Bir bahar gibiydim, kışlara döndüm.
Artık her arzumu kalbime gömdüm.
Hayat sen ne çabuk harcadın beni."

Birden bir üşüme hissettim bu kalbimin üşümesimiydi, yoksa gecenin soğukluğunun yansımasıydı bilemiyorum ama... Hop Üşüdüm üstümü örtsene anne... Annem gene tam zamanında yetimişti. Geceler çok soğuk sessiz ve karanlık üşüdüm üstümü örtsene annem... anneciğim. Mazide kalan hatıra gibi... Yanımda olmanı ne çok isterdim, dizine yatıpda uyurdum anne... Bunları düşünmezdim şimdi... Üşümezdim, üşüdüğümü hissetmezdim yanımda olsaydın... Dilimde dua, gözümde rüyamsın seni ne çok özledim hasretim ANNE... ANNECİĞİM...

Sanırım anneler günü yaklaşıyor, özlem ve yanlızlığımın verdiği duygularımın şarkıların yardımıyla da şaha kalktı gene...Eeee.... Printer sesi eşlik edince döküldü bembeyaz kağıda, bembeyaz hayallerimle pamuk yüzlü annemin eşliğinle... Tüm sevdiğim varlıklara duyduğum özlemle...

Halbu ki gitmiştiniz, herkes memnun ki gittiği yerden bir türlü dönemediler...

Bense bıraktığınız yerdemiyim, belki aynı yerdeyim yada bir atım ötede... İlerleyemiyorum yoğun duygu ağırlığıyla, yoksa etkilenirmiydim şarkılardaki sözlerden, böyle dağılırmıydım böyle dağılırmıydı gözyaşlarımdan akanlar bembeyaz kağıt parçasını dağıtırmıydı? Böyle düşünceler göz yaşlarımla...

Sanırım ben ayrılığa ve özleme yenildim... Artık kabul ediyorum... Yendiniz beni... Önünüzde saygıyla eğliyorum...