Sarmaşık gülleri

Bir kadın sarmaşık gülü gibidir
Eski yıkık duvarlara sarılır
Ya da pas tutmuş kırık demirlere…
Tüm çirkinlikleri örter
Güzel görünür dimdik ayakta
Görünenle ilgilenmeyip
İçde örtülmüş harebeyi bir görseniz
Görebilsek o ihtişamlı gülün nasıl ayakta durabildiğini…
Bundandır bir gün sert rüzgâr esip
Parçaladığı yıktığı duvarlarda
Kopmuş solmuş güllere rastlamamız
Sarmaşık gülleri neden yıkık duvarları sever?
Susamış beklide suya ihtiyacı var.
Eski duvarlarda ki nem can suyudur onun
Gökyüzünden bir merdiven indirdim
Benim sarmaşık gülümü bu merdivene sardım
Bundan sonra uzayacak gökyüzüne
Bir kolu bulutlar da , diğeri güneşte…
Gökyüzünde şimdi…
Çapkın yıldızların göz kırpmalarını izliyor
Sessiz bir gezegen gibi
Sarmaşık gülleri sarı sarı açtı.
Görmeyen gözlerde ki mana nasılsa
Benim güllerimde o kadar yürek var
Görmeyen güller uzar giderse
Yolunu bulamayıp, susamadığındandır…
Sus sakın konuşma bülbül
Benim güllerimde yürek yok
Konma dallarıma, dikensizdir ama
Zayıf, biçare ve kaygan
Düşersin, tutunamazsın yüreğime
Benim sarmaşık güllerim gerçek değil
Ben gerçek değilim…
Belki de hayal olmak, gerçek olmaktan
Daha az can acıtıcı…
Heybetime bakma, bir gün o merdiveni kıracak fırtına gelecek
Dağılacak güller dört bir yana
İşte bir gün gökyüzünden başınıza yağan
Kurumuş gül yapraklarını görürseniz
Şaşırmayın derim dostlar…
Benim sarmaşık güllerim onlar
Kurumuş, solmuş ve susuz
Arkasından gelen yağmur
Sarmaşık güllerimin gözyaşı olacak…
İşte o zaman anla…
Hiçbir şey göründüğü gibi değildir
Görünene aldanma
Çünkü benim sarmaşık güllerimin sarısı bile GÜNEŞ…
Dikensiz dallarına , bülbüller konmasın diye…