Şaşkın balıklar

Oltayı yemlese, atsa denize…

Her çekişinde bir, her çekişinde bin bir.

Parmakları misinanın ağırlığında ezilse.

Kesikler işaret parmağından başlayarak, avuç içerisindeki bir dolu hayat çizgisini kanla yeniden çizse ve başparmağının dibinde bitse.

Taburesinin üzerinde not aldığı kâğıtlar olsa, balıklar nasılsa dizi sıra, yakalanmaya koşuyorlar ya, otursa, yazmaya başlasa; karşı kıyıdan seyreden birisi olsa.

Balıklardan birini karşı kıyıdakine vermeyi düşünse… Düşünüyor.

Karşı kıyıdakinin durum karşısında ne düşüneceğini düşünmese… Düşünüyor.

Memnuniyetle kabul edeceğini düşlese… Düşlüyor.

Sınır görevlisinin ne düşüneceğini düşünmese… Düşünüyor.

Yeniden yemlese, yeniden daha uzağa, kıyıdan, tabureye, kâğıtlara, kaldığı yere, yeniden okumaya, düzeltmeye, yazmaya… Yeniden.

Denizin bu tarafındaki görevli balıkları veremeyeceğimi düşünse… Düşünmüyor.

Verebileceğim an olarak tam bu ana hükmetse… Hükmediyor.

Her iki kıyıdaki insan birbirlerine birer balık verebileceklerini düşünseler… Düşünemezler.

Düşünseler ama… Düşünseler de, buna rağmen engellenseler…

Ne yazık ki, hiç kimse şaşırmaz bu duruma.

Balıkların şaşırdığı kadar...