Satırlar, sahilikten sahi olabilir mi ?

Tanıdık, tanımadık tüm gözlerden, hislerden ve seslerden ırak.. 
Öylesine kendimden dahi uzak..

Satırlarım bana yabancı, ben onlara yalancı ; sahtelik belirdiğinden. İfadelerimde.
Tuhaf bir yalnızlık, kısmen çaresizlik hissi. Kabullenesim de yok gerçi durumun sahiliğini. Oldukça boktan. Duygularla değil, mantıkla verilen kararlar var.

Acaba hatalı mı ideal mi ?
Kararın içinde bir tutam kararsızlık..

Karasızlığın içinde var olan yüksek doz kin ve nefret. Bir yanda oluşmasını istediğim bir miktar özlem.

Hisler = mikser. Karıştıkça karışan.
Doğruyu ayırt etmek ne güç.

En acısı da seninle birlikte var olan, büyüyen, gelişen, çevreyi tanıyan, sana en yakın olanı ; hisleri çözememek..

Oysa ki farkında değiliz, çoğu zaman değerlendiremiyoruz ki; bize en yakın onlar. Her zaman, her durumda.

Ve nötr birey değilsek şayet, hislerin sayesinde. Hatta ve hatta şu an bu satırda bittiyse yazım yine onların sayesinde. Ama ideal ama illegal. Olmasalardı, biz de biraz zor insan olurduk gibi sahi..

-MerveYalçın