Savaş ve çocuk

Şimdi,

Umarsız vicdanlarıyla

Özgürlük türküsü söylüyorlar.

O türkünün bir halkın

Ağıtı olduğunu duymak bile

İstemiyorlar...

Çocukların düşlerini çalıyorlar,

Silahların gölgesinde,

Gözlerinde korkuyla

Yaşamaya zorluyorlar...

Çocuk, gözlerinde yaşla bakıyor

Uzanan namluya,

Bir ana bombalarda parçalanan

Bir bedende

Arıyor yavrusunu...

Tutsak edilen babasının,

Ölümünü gören çocuk,

Gözlerindeki yaşı sildiğinde,

Artık çocuk olmayacak...

Nefretle büyüyen

Bu çocuk beden,

O anın ardından,

Hiç çocuk düşleri kurmayacak...

Gönlündeki yara bir kan çiçeği olup

Açacak...

Vicdanını paraya satanlar,

Bir gün gelip anlayacak;

Bu gün nefretle açan çiçekler,

Yarının bahçelerinde kana susar,

Ve kendi çocuklarınız için,

Yarattığınız o sahte,

Cennet bahçelerinde,

Gün gelir, kan çiçekleri kana doyar...

İstanbul-Nisan-2005