Savaş ya da, " savaş !.."

Bir acem şairi’nden

"Arslan görirem korkmirem,

Kaplan görirem korkmirem,

Sırtlan görirem korkmirem,

İnsan görirem korkirem.."

İnsanlık tarihi, özünde, ezenle ezilenin, emperyal olanla sömürülenin mücadeleleri tarihidir. Savaşı dayatan egemenlerdir, onu, nefsi müdafaa düzeyinde kabul etmek zorunda kalanlarsa ezilen, yoksul, mazlum halklardır. Açalım evimizdeki atlası. Kim nerede kimin gırtlağına çöreklenmiş tarih boyunca, anlamaya çalışalım. Örneğin Amerika.. Yayılmacı, sömürücü ve dünyanın tek hakimi olma emellerinin bir parçası olan "Büyük Ortadoğu Projesi" kapsamında Afganistan’dan başlayıp Irak’ a kadar uzattığı, İran ve Suriye planlarını içeren planlarının geçmişini şöyle bir mantık tezgahına yatıralım.

Bugün, söz misali, Irak katliamının bilançosu, en iyi ihtimalle, bir milyonun üstünde, sivil, kadın çoçuk ölümü, hesap edilemeyecek ölçüde Irak halkı alehine maddi kayıp, acı ve gözyaşı...

Bir önemli ayrıntı;bir kandil gecesi, Amerika uçakları Fellucede bir camiyi bombalıyor ve yüzlerce kişi ibadet esnasında paramparça ediliyor. Fail Amerika idi, ondan beklenirdi.. Ama ilginç olan, İslam aleminden buna herhangi bir tepki gelmemiş olmasıdır, Türkiye dahil.

Bunun adına ne derseniz deyin. Teslimiyet, linç yanlılığı, korkaklık veya riyakarlık.

Ama tümü tek sonuca gebe: Yeri geldiğinde "din kardeşliği, cihat", .....yemediğinde ricat!..

Öncesinde Afganistan... Afganistan nerde Amerika nerde... Irak nerde Amerike nerde.. Afganistanda, Afgan halkının başına Taliban müsibetini bela eden kim , Amerika.. Bin Ladin in CIA kaplarında eğitildiğini, Sovyetlere karşı bir CIA ajanı ve sadık amerikan uşağı olarak faaliyetlerde bulunduğunu bilmeyen yok. Şimdi kalkacaksınız, ne olduğunu sadece kendiniz bildiğiniz "özgürlük" adına Afgan halkının tepesine, "yardım paketi" ile karışık misket bombalarını yağdıracaksınız.

Örnekler çoğaltılabilir.

Örneğin Filistin..

Çoluk çocuk, yaşlı genç demeden kırıp geçiyor İsrail Ordusu.

Nükleer silah yapıyor diye Irak' a bütün dünyanın "gelişmiş" leri çullandılar.

Hiroşimaya, Nagazakiye ölüm yağdıranların dünyayı nükleer tehlikeden korumak gibi bir düşünceleri olduğunu düşünmek safdillik olur. Amerika ve suç ortakları Irak topraklarını hallaç pamuğu gibi attıktan sonra ne buldular...Çocuk maması üretim tesisleri, tarım ilacı kompleksleri...

Şimdi ne diyeceksiniz. "Tüh be yanlış anlaşılma oldu" mu.. Ki, dediler de…

Amerika hem kendinin ve hem de dünyanın sonunu getirmek için elinden geleni ardına koymuyor. Suç ortakları, İngiltere, Fransa, Japonya, Almanya ve diğerleri de onun önündeki " ayrık otlarını" temizlemekten geri durmuyor.

Konu uzayabilir

Fakat şunu yinelemekte fayda var:

Savaşlar, eninde sonunda sınıf karekterlidir.. Yani ezenle ezilenin, sömürülülenle sömürenin savaşı. Bize düşen tarafımızı belirlemek ve çağın yüklediği sorumlulukların bilincinde olarak saf tutmaktır. Eğer, ikiz kulelerin yıkılması olayının perde arkasını merak etmiyor ve eşelemiyorsak savaşa karşı olmuşluğumuz bir iki damla gözyaşından öteye geçemez.

Eğer, 11 Eylül’de kaçırıldığı söylenen uçaklardan hiçbirinin "kara-kutu" larına ulaşılamadığı yalanına inanırsak, ki havacılık bilimi buna sanırım anlamlı(!) bir gerekçe bulmuştur, o uçakların aslında ne oldukları ve kimler tarafından yönlendirildiği hakkında en küçük bir fikrimiz olmaz.

Onca uçaktan kayda değer en ufak bir delil ortada yokken, "baş terörist" Muhammed Atta'nın pasaportu, bildiğimiz kadarıyla tüm pasaportlar kağıttan yapılıyor ve kağıtın yanma ısısı yüksek değildir, New-York sokaklarında bir tenhada ele geçiriliyor.

Uçaklar kulelere çarptı. Yüksek ısıda kulelerin çeliği eridi, alt katlarda hiç ısınmamış olan çelik kolonlar birden bire içe çöküverdi, Her şey, bu arada deliller de, yangının içinde kül oldu gitti ama, M.Atta'nın pasaportu sağ salim kurtuldu(!).. Vayyyy BE!...

KARŞI OLMAK ANLAMAKTIR. Eğer savaşa karşı isek savaşın görünürde olmayan nedenlerini bilmek anlama zorunluluğu var demektir..

Savaş karşıtlığı eylem, savaşı sürdürmek isteyenlerden daha çok bilmek ve daha çok "savaşmakla" mümkün...

Anlayana..