Savaşçı

Savaş neye verilir, niçin savaşılır?…

Tanrı adına mı? Binlerce yıldan beri süregelen insanın en büyük yalanı adına mı?

Onun adını kullanarak egosu ve çıkarına hizmet etmek adına mı?

Binlerce yıl, milyarlarca kayıp, kana boyanmış tonlarca toprak, bir türlü kimsenin olamamış sınırlar… Önce taşlar, sonra mızraklar, sonra atlar ve kılıçlar, sonra bombalar, sonra silahlar, hep silahlar… Korunmak adına, korumak adına, kimi ve neyi ise; işte o meçhul.

İnsanı insandan nasıl koruruz ki? En büyük düşmanı kendi iken…

İnsanı insandan nasıl çıkarırız ki? En büyük çıkarım kendinde iken…

Canlar çıkmış, ruhlar soysuzlaşmış, şeref, onur, haysiyet kalmamış…

Modern çağda bir masa ardında birkaç telefonla idare edilen dünya ve insan, binlerce yıl önce cesur denilen savaşçılarla idare edilmiş, iradeleri dışında savaş öğretilmiş ve adına yürekli, cesur denmiş. Neyin cesareti ise, asıl olan insana esareti, kendi gibi anlayamadığı, kabullenemediği bir benzerine savaşı.

Şimdilerde birkaç cd, birkaç tuşla ciddi kayıplara sebebiyet veren kararlar, o zamanlarda ordular ve fermanlarla kazanılan zaferler…

Zafer, neyin zaferi ise? Anlık ve değişecek olan sistemin zaferi ise ben ona zafer demem, zaten savaşta kayıp varsa, zafer tek taraflı olamaz, savaş içte yaşarken barış olamaz… Oysa barış içinde bir varlık savaşını kazanmış ve huzura ermiştir.

Soruyorum savaşınız neye?

İyi biri olmaya mı? Galip gelmeye mi? Alt etmeye mi? Erk göstermeye mi? Üstün olmaya mı? Neye bu savaş? Niçin? Neden bitmez tükenmez bu savaş? Hırs, öfke, kin, nefret, neye? Tanrı bunu mu istiyor, biz kardeşlerimizi yok edelim diye mi ayrı yollar gösteriyor, hepsinin aynı olduğunu anlayamayalım diye mi? Çekiştirtelim, yargılayalım, öldürelim diye mi?

Ahh canlar, canlar, akbabalar ve kanlar, idam olmuş ruhlar, kavgaya doymamış insafsızlar…

Sefiller, açlar, susuzlar…Zenginler, kahramanlar, soylular…

Dualite, dengesizlik, dengeli dengesizlik, tutarsızlık…

İnsafsızlık, çaresizlik, kölelik… Liderlik, imparatorluk, krallık…

Dünya, politika, erk, savaş, kan, esaret…

Dünya, doğa, aşk, sevgi, tabiat…

Dünya, boyut, denklem, izafi, zaman…

Dünya, matrix, matematik, geometri, üstat…

Dünya, cihan, evren, zerre, nefes…

Haberler, reklamlar, diziler, filmler, parıltılar…

Kara, toprak, ağaç, su, yaşam…

Ses, duyu, algı, his, ilham…

Çarpma, çıkarma, bölme, çizme, bilgi…

Ruh, tin, hayat, yaşam, an…

Savaş dostum savaş, yaşamaya savaş, yaşamak dediğin ölüme yenilmemekse yine savaş…

Yok ki yok oluş, kork anca, yine savaş…

Anca savaş, kanca savaş…

Ben yoruldum savaş…

Duruldum usulca yanaş…

Işık ( Carolina Özgün )

01.07.07