Savaşım kendimle

Biz insanlar için en kolay nedir sizce? İdealleri ve fikirleri uğruna savaşmak mı? İdealleri ve fikirleri yaşam tarzı olarak kabullenip, hayatın içerisinde yaşamak mı?

Ne fark var arada derseniz; birinci davranış, dışarıya karşı yapılacak savaşı, ikincisi ise kendiniz ile yapacağınız savaşı gerektiriyor. Yani bayağı farklı bir durum.

Benjamin Franklin’e göre insanların büyük bir çoğunluğu idealler ve fikirler uğruna yalnızca savaşmayı seçiyor. Sebebi de savaşmak (veya istiyormuş gibi davranmak), yaşamaya göre daha kolay ve eziyetsiz.

Kişi kendi kendisi ile bir savaş veriyor. Ancak bu savaşın kurallarını da ilk bozan yine kendisi oluyor. Çünkü özlediği yaşam biçimine ulaşmak, birçok fedakârlığı gerektiriyor. Yine de bu amaçları ve fikirleri doğrultusunda savaşmaktan vazgeçmiyor. Düzenli, sistemli, belirlenmiş kurallar çerçevesinde saygın ve kaliteli bir yaşam, yaşam içerisinde refaha ulaşmak hedef; hedefe ulaşmak için yapılan mücadele ise yalnızca tartışmak, konuşmak, eleştirmek. Yani işin kolay ve zahmetsiz olanı. Yaşamak ise gerçekten zor ve sıkıntılı.

Yalnızca özlem duyarız. Avrupalının, Amerikalının yaşam biçimine ve hayat standartlarına, özlem duyar imreniriz. Aslında bizim bu gün gördüğümüz yalnızca sonuçtur. Bu insanlar nasıl bu noktaya geldiler düşünmeyiz. Kendilerini nasıl eğittiler ve nefislerini nasıl terbiye ettiler. Hayat prensiplerine nasıl sadık kaldılar. Asıl savaş bu noktada zaten. Yıllardan beri yapılan mücadele de, amaca ulaşmak için yapılan savaş da, kişinin kendisi ile yaptığı savaşta gizli. Kaliteli bir hayat tarzları vardır çoğuna göre Avrupalının veya Amerikalının. Ama biz, bir türlü bu noktaya ulaşamayız. Onlar gibi olamayız. Onlar gibi olmaya çalışmak bile saçma bir düşünce. Biz bu ülkenin evladıyız. Kalite ve refahı ancak yaşadığımız ülkenin kültürü, hayat anlayışı ve zevkinde, insan ilişkileri içerisinde bulabiliriz. Geçmişin içerisinde sıkışıp yaşamak değil kast ettiğim. Gelenekler bile yaşam içerisinde şekil değiştirmekte, kendisini yenilemektedir. Ama ne zaman ideallerimizi ve fikirlerimizi hayal dünyamızdan çıkartıp gerçekte yaşamaya başlarsak özlediğimiz refah seviyesine ve yaşam kalitesine ulaşabileceğimizi bilelim.

İnsanın doğası bazı zaafları kendisinde taşımasını gerektiriyor. Tam bu noktada kişisel prensipler devreye giriyor ve sizi zaaflarınızdan korumaya çalışıyor. İşte bir savaş daha. Yine kendiniz ile savaşıyorsunuz. Kim kazanır bilemem. Ama prensipleriniz kazanır ise özlediğiniz refah ve kaliteli yaşam hedefinize bir adım yaklaştınız demektir. Amaçlarını ve yapması gerekenleri çok iyi tespit eden insan hedefleri olan insandır. Başarıyı kovalayan insandır. Herkesin hareket özgürlüğü olduğunu kabul etmek ve bu özgürlüğünden faydalanmasını sağlamak erdemdir. Ortak kural ise bu unsurların belirli bir disiplin içinde olmasıdır. Kendi özgürlüğü için başkalarını incitme hakkına kimse sahip değildir. Doğal olarak başkalarının da bunu size yapmasına izin vermezsiniz. Size nasıl davranılmasını istiyorsanız siz de herkese öyle davranırsınız. Her zaman karşılığını alabilir misiniz? Hayır, ama yinede etrafınızda ki değişiklikleri izleyebilir, faklılıkları hissede bilirsiniz. Bu başarıdır. Hedefe yaklaşırsınız. Çevreniz de size uyum sağlamaya başlar. Yapmacık tavırlı insanlar ve dedikoduyu sohbet zanneden düşünceler sizden uzaklaşır, dürüst, akılcı insanlar ile üretken tarafınızı geliştirebilirsiniz. Kendi yaşam kalitenizi kendiniz oluşturursunuz. Kişisel gelişimizin tabanını kurarsınız. Zamanı lehinize ve faydalı kullanmaya başlarsınız. Bir bakarsınız ki o imrendiğiniz beğendiğiniz toplumlar gibi olmaya başlamışsınız. Ama bunun için emek sarf etmiş, çaba harcamışsınız. Yalnızca hayal kurmamışsınız.

Hayatınızda her anın değerli olduğunu ve dağarcığınıza olumlu bir şeyler ekleme ihtiyacınızı yabana atmayın. Bilgi okumak ve eğitim ile kazanılabilir ama tecrübe yaşayarak öğrenilir. Mutlu günler.