Savaşın çocukları

Yıl 2009. Yeni yıla henüz girdiğimiz şu günlerde dünyanın bir coğrafyası üzerinde cehennem yaşanıyor. Elbette önemi var, kimlerin bu vahşette payı olduğunun, elbette önemi var neyin kavgasının verildiğinin. Tarihin sayfaları belki bu soruların yanıtlarını bulmakta yardımcıdır. Fakat şu an tüm dünya bunu izliyor, ülkeler kınama mesajları gönderiyor, stratejistler yorumlar yapıyor; savaşın etkileri neler olacak? Ve tarih kendini yazmaya devam ediyor...

Ben tüm bu sorulara yanıt aramayı bir kenara koyduğumda geriye ne kalıyor biliyor musunuz? Savaşın çocukları. Savaş ortamının çığlıkları içinde günahsız, hesapsız, yalansız kocaman gözleriyle dünyaya bakan masum çocukları hatırlıyorum. Büyüklerin birbiriyle olan iğrenç hesaplaşmalarının bedelini ödeyen, bu dünyayı belki hepimizden çok hak eden fakat henüz güzel hiçbir şey göremeden gözlerini yuman çocuklar. Onlar hepimizin çocukları.

Ben bu yazıyı yazarken gözyaşlarımı tutamıyorum. Bunun, süren bir savaşı durdurmaya bir faydası var mı? Ya da bizlerin sıcak evlerimizde oturup bunları yazıyor, okuyor olmamızın?

Yanıt belki hayır, ancak bugün o coğrafyanın cocukları, belki yarın başka bir coğrafyanın. Hepimiz evdeki çocuklarımızın gözlerinin içine bakıp bunu hatırlayalım. Ey dünya insanı! Çocuklarımıza bırakacağımız mirasın "savaş" olmaması için aklımızı bir an evvel başımıza toplayalım.

Dünya herkese yetecek kadar büyük yaratılmış olmalı!