Savunduğumuz ve karşı olduğumuz aynı olsa bile savunma ve karşı olma nedenimiz farklıysa yine olmaz

Bazen aynı düşüncede insanların da anlaşamadıklarını görüyoruz. Çünkü düşüncenin genel olarak doğruluğuna yanlışlığına değil kendilerine uyup uymadığına bakıyorlar. Menfaatine uygun değilse kendi savunduğu düşünceye bile karşı oluyor.

Bu durumda evrensel doğruların da anlamı kalmıyor. Bunun için kendisine zararı olsa bile insanlığa faydası varsa savunacak erdemde insan gerekli.

Her fikir/proje herkesi memnun edecek değil. Üstelik fikirler güneş gibi, herkesi etkiliyor. Bu durumda kiminin işine geliyor kimini mağdur ediyor. Sonuçta bilinen temenni “İyi güzel ama zarar vermesin”

Zarar verir, güneşin ışıkları da zarar veriyor; faydasını da düşünerek kabul edeceksin. Gerçekten doğru bir düşünceye/iyi bir projeye bile karşı olanlar oluyor. Şaşırıyorsun “Neden?” diye. Neden olacak menfaatine uymuyor.

Herkes bıçak ister, kimi ekmek kesmek kimi adam kesmek için. Düşünceler belki aynı ama niyetler farklı. Bu durumda ne yapacağız? Ben bir yazımda (kişisel bazda) niyetlerin de önemli olduğunu yazdım. Hatta “Niyetler gerçek düşüncemiz, niyetlere göre yaşamalıyız” dedim. Buradan şu sonuç çıkıyor: Herkesi ilgilendiren konuda düşüncelere, tek tek kişileri ilgilendiren konuda niyetlere bakmalıyız. Yani Mevlana’nın evrensel düşüncesini bakkal Rıza’ya uygulayamazsın. Şehrin ortasındaki bir panoya as, isteyen alsın. İnsanlar evrensel düşüncelere inanır ama niyetleriyle yaşarlar.