Saydam kız (birinci bölüm)

Dil bir amaca hizmet etmeli öyle değil mi? Gereksiz yere vıdı vıdı yapanlardan bıktım. 

Üstelik ne yaptıklarını da bilmiyorlar. 

Benceğiz acıyorum onlara, ama onlara kalsa düpedüz saçmalık bu diyecekler, konuşuyoruz ya. 

Konuşmak (nasıl da) sihirli bir kelime? Peki, anlaşıyor muyuz? 

Siz içinde kaldığınızda ne yaparsınız? Sise ışık mı tutacaksınız? Kuru gürültü bu. 

Cam sanatları atölyesini gezerken düşünüyorum bütün bunları. Camlar ne kadar saydam. Cam gibi insanlar istiyorum. Öyle ya saydam olmalı insan. Sevginin ışığını yüreğine geçirecek kadar saydam. Oysaki günümüzde öyle mi? Çirkinliği üzerlerine kaftan gibi giyinenler padişah sayılıyor. El etek öptürüyor böyleleri, benceğiz kibarlık ediyorum. Öfkenin suyu mu çıktı. Yaşasın öfke! Nasıl da rahatlatıyor insanı, padişahların umurunda mı bu? Hiç sanmam. Onlar işlerine bakıyorlar. Bu duruma karşı ne yapabiliriz. Çekirdek insanlar birleşmeli.