Saydam kız (İkinci bölüm)

Çekirdek insanlar birleşmeli. Yoksa çitlenip atılacaklar. Ne yazık!

Çekirdek insanlar birleşecek. Bende onu söylüyorum.

Cam eserlerden biri kırılıverdi.

“Aman Allahım! İnanmıyorum kırdınız onu” dedi.

“Ben… Dokunmadım bile” “Belki yüreğiniz dokunmuştur.”

“Yüreğim mi? Zavallı yüreğimin bu camı kırdığını söylemeyeceksiniz herhalde.”

“Neden olmasın? İnsanları kıran insan, yüreğiyle bir camı kıramaz mı?”

“Kuşkusuz bu olabilir.” Dedim “Daha fazla cam kırmadan gitmeliyim buradan.”

“Normal bir cam değildi kırdığınız. Bir sanat eseriydi. Korkarım yüreğiniz sanat eserlerine dayanamıyor.”

“Bu da bir bakış açısı. Ama doğruluğu tartışılır.”

“Tartışalım o zaman.”

“Bakın hiç vaktim yok.”

“Ne ye vaktiniz yok.”

“Anlamazlığa gelmeyin. Sizinle tartışacak değilim. Tamam kabahatliyim. Üstelik bakın parasını da ödeyeceğim”

“Ve konu kapanacak öyle mi?”

“Kapanmayacak mı?”

“Peki, o eser sahibinin emeği ne olacak? Onu da ödeyebilir misiniz?”

“Korkarım ki hayır. Sanatçıların emeği parayla ödenemez.”

“Nasıl ödeme yapmayı düşünüyorsunuz o halde?”