Saygı Öztürk’ten bir saptama

Daha çok beyaz kuvvet safındaki arkadaş şöyle demiş.

“Emniyet’in, askerin, MİT’in “haber elemanı” bulunur. Bunlar, terör örgütünün militanı gibi hareket eder, örgüt içinden aldığı bilgileri bağlı olduğu birime bilgi aktarır. Haber elemanları “çift taraflı” çalışır. Örgüt içindeki bilgileri aktaran kişi, deşifre olmamak için teröristlerle birlikte çatışmalara girdiğinde, askere, polise ateş eder. Bugün, Güneydoğu’da “haber elemanlığı” da farklı bir boyut kazanmış. “Haber elemanları” devletin yanında gözüküp para alırken, örgüt içinden bilgi getirmekten çok, örgüte bilgi aktardığı değerlendiriliyor. Yani, bir çok köy korucusu, aşiret lideri gibi onlar da saf değiştirmiş durumda.”

http://t24.com.tr/haber/sozcu-ankara-temsilcisi-emniyet-asker-ve-mitin-orgut-icindeki-istihbarat-elemanlari-saf-degistirdi,332308

2 elle çalışmak budur.

Kendisine servis edilen önemli bir haberi basan gazetecinin durumu da budur.

Sonuçta o haber ona, birilerini canı yansın diye servis edilmiştir. Bu, Uğur Mumcu için de böyleydi, Saygı Öztürk için de böyle.

Reagan’ı seçtiren film kabul edilen ‘Ateş Altında’ya baktığınızda, gerçeklerin sürekli yer değiştridiği görülür. Keza, ‘Akbabanın Üçü Günü’nde.

Onun için medyaya ‘beşinci ordu / kol’ (arm) denilmiştir.

Burada bireysel seçimler de vardır.

İzlediğimiz kadarıyla, ölüdürülen Abdi İpekçi dışında, Uğur Mumcu dahil tüm gazeteciler, maddi veya manevi çıkar karşılığında saf tutlura ve değiştirdiler.

Bir gazeteci bunu yapınca, bir muhbire diyecek sözü pek kalmıyor.

Çetin Altan’ın bir sözü var:

‘Bir kereden sonrası kolay.’ (‘İlk’ demedi, ‘bir kere’ dedi, en azından yazılı olan oydu. Bunu dediğinde de, 5. kez falan gazete değiştirmişti: 1985 Güneş-Sabah durumu.)

Putlaştırılmış ama 10 kez de gazete değiştirmiş, 70 yıl köşe yazarlığı yapmış birinden söz ediyoruz burada.

Saygı Öztürk’ün yolu daha epeyi uzun yani...

Kendisinin de 1-2 fındıkkıranlığı vardır zaten...