Saygı ve sevgi sürekliliğinin meyveleri ..

Elinize sağlık diyordu hiç tanımadığım bir arkadaş, taa nerelerden.
Ancak bir yandan da usta yazarlarımız yazım hataları konusunda uyarıyorlardı.
Bu tespitler, sözlüde başarılı, yazılıda zayıf not demekti bana göre.
Okul yıllarımı hatırlamış ve elime tahta cetvel yiyeceğim korkusuna kapılmıştım adeta!
Yazarken gözlerimin nemlendiği konular olmuştu. Örneğin; Hayrünnisa teyzenin kızı.
Ve gülümsediğim; Kimse tanımadı beni.

Aklıma geldikçe yine okurum aynı duygular içerisinde.

Oysa ilk yazım yayınlandığında okumayı yasaklamıştım kendime.

"Bu blogu ilk okuyan sizsiniz" notunu gördükten sonra rahatsızlık duymuştum..

Kendin yaz kendin oku, olacak şey mi demiştim kendi kendime.

Sayfayı meşgul etme, çık ta birazda başkaları okusun!

Dedim ya, acemilik işte!

“3 adımda blog” tıklamasıyla gelişen ve güzelleşen bir serüvendi yaşadıklarım.

Sonuçta, bazen kırılan umutlarım o hiç esirgemediğiniz yorum’larınızla yenilendi, dirildi.

Ve sayenizde hayal gücüm daha bir genişledi.

Hiç bir okul müfredatında olmayan özel bilgilerle donandığımı düşünüyorum.

Kazanımlarım mükemmel ötesiydi bana göre.

Sadece benim için geçerli değil anlatmaya çalıştığım bu değerler.

Saygı ve sevgi sürekliliğin meyvalarını hepimiz birlikte toplamaktayız.

Bu gün farkettim, buzlukta muhafaza ettiğim meyvelerin sayısı tam beşyüz olmuş.

Durun bi da bakiiim, valla beşyüz!!

Daha nice kutlamalarda karşılaşmak dileklerimle..

Saygılar, selamlar ve sonsuz teşekkürler hepinize:-)


Göz atmak istersiniz belki:-)

Ağlayışlı konu; http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=88949

Güldürükçü konu; http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=80465