Saygılı Bencillik...

Saygı ile bencillik aynı çizgi de buluşabilir mi? Hem bencil olunup hem saygılı yaşanabilir mi? Bir insan kendinden ödün vermediği halde hayattaki diğer insanlara saygı gösterebilir mi? İnsan kendini düşünmeden yaşayamaz da başkalarını düşünmeden nasıl yaşayabilir? İnsan olmak nasıl bir şeydir önce onu konuşmak gerekmez mi?

İnsan… Çiğ süt emip, yaşayabilen tek canlı… Nefes aldığı halde minnet duymayan, vefa nedir biliyor gibi davranan, sadakatti sadece kelime anlamı olarak kabul etmiş tek canlıdır, insan. Yalanı seven, kötülükten beslenen, aptal cesareti ile yaşayan ve bununla övünen, kendini kandırarak mutlu olandır, insan… Gerçekleri sevmeyerek, can yakarak bazen gözyaşı ile yıkanan ve temizlendiğini zannederek artık günahkar olmadığına inandır, insan… İyi düşünmenin bazen kocaman bir yalan olduğunu görmezden gelip, yaşadığı her şeyden iyi sonuçlar çıkarmaya çabalayan ama asla ders almayandır, insan…

İnsan bu kadar karmaşık bir yaradılışken şimdi hem bencil olup hem saygılı olabilir mi bu yaradılış? Birbirine paralel olması bile imkansızken bu olguların, bir insan yapısında üst üste denk gelmesi nasıl mümkün olur? Kendinden başkasını göremezken, insanların varlığına nasıl inanacak da saygı duyacak nefes alan başka yaradılışlarında olduğuna? Bencil olanın önce saygı ne demek bunu kabullenmesi gerekmez mi? Saygı ne demek, bir başkasının varlığını kabul etmek nedir, beraber yaşamak nasıl olur bunları çözümleyebilmek gerek…

Bencillik, evrenin en tatsız hikayesi yüzyıllardır… Saygı ise kabul edilmiş en güzel hikaye… Tatlı ekşi, her şey insanların ya da insan gibi görünenlerin yaşamayı kabul etmeyerek yaşamı reddetmek insanın da insanoğlunun da başarabildiği tek şey… Bir gün bencillik ile saygının aynı çizgi de buluştuğunu ve dünyanın yaşanabilir bir yer olduğunu kanıtlayabilen gerçek insanların var olabileceği dileği ile…