Şaytanın pabucu delinir bir gün

Hayat bazen güler insana, bazen ağlatır.

Bazen, sahte mutluluklar da yaşatır.

Şaşırtır, deli divane gibi sağa sola koşturur.

Geride o eski sevgiliden, sadece yıkık hayaller,

Eski çekilmiş resimler kalır.

Sevgilinin gülüşü bile artık kahır verir,

Eskisi gibi huzur vermez insana.

Sen ne yaparsan, ne kadar gerçekçi olursan ol.

Yalan, insanın diline alışkanlık yapmışsa eğer,

Böylece artık devam eder gider.

Dökülür zamanla yürek sırları,

Gerçekler görünür.

Öyle bir sızı girer ki yüreğine, acısı yıllarca duyulur.

Kendi kendinle hesaplaşır, konuşursun.

Dal kırılmıştır bir kez, yapacak bir şey yoktur.

Bundan sonra fırtına dinse de olur, dinmese de.

“Gün ola harman ola” dersin ve beklersin.

Elbet bir gün gelir,

Şeytanın da pabucu delinir...

Saadettin Güven