Sebastian

Sebastian,

Bir tuhafım bu  aralar. Kendimden ve etrafımdan kaçak durumdayım, sitresliyim, asabiyim,

Sokağın öbür uçunda bir tanıdık görsem görmezden gelir oldum. Siyasiyim yanar döner durumdayım.

 

Her konuda, meselede, olayda herkes haksız ben haklıyım. Müthiş eleştirmenim, bilmediğim konu yok. Dinsel, cinsel, sosyal, ekonomik, psikolojik, sosyolojik aklına ne gelirse her konuda bilgiliyim.  

 

Çok acayip durumdayım kaygılıyım, endişeliyim. Etrafımda bir sürü insan varken bile yalnızım be Sebastian. Sen hiç yolda yürürken tanıdık birine rastladığında ona şöyle yürekten sarılıp öptün mü? Birilerinin özlemini çekiyor musun? En yakınından birkaç gündür ses çıkmıyorsa “Bu insan nerede diye” düşündüğün oldu mu? Düğünde cenazede göremediğin en yakınını ve ya dostunu merak edip etrafına “ nerede” diye sordun mu? Ve ya telefon edip neredesin, bir sorun mu var diye aradın mı? 

 

Biliyor musun? Sen hayatımızda yokken bizim meyhanecimiz vardı. Sıkıntılarımızı, dertlerimizi, ona anlatırdık. Adeta sır küpüydü. Agora meyhanesi, mahalle meyhanesi şarkıların dertlerin harman olduğu yerlerdi. Ama ilişkiler adam gibiydi. Birini sokak başın da görünce yüzümüzde güller açardı. Hele bir sarılışımız vardı anlatamam. Adeta birbirimize yapışır, ciğerlerimiz  sökülürcesine eller sırtlara vururdu. Dudaklar yüze yapışırdı. Yüzümüz tükrük içinde kalırdı da silmeye utanırdık kendiliğinden kururdu. Düğünlerde, bayramlar da dargın insan göremezdin. Şimdiki gibi falancı gelmeden ben kaçayım endişesi yoktu. Olsa da kendine yediremezdi.  

 

Çıkmazlardayım sebastiyan,

Ben kendimle mücadele ederken, etrafımın benden beter olduğunu görmek beni üzüyor. Keşke bütün sorunlar bende olsaydı. Herkes haklı, dürüst, açık yürekli, paylaşımcı ama herkes herkesten şikâyetçi. Sosyal medya sitemler, kinayeler, ezilenler, itilip kakılanlarla dolu. Kazık yemeyen, eşimden dostundan şikâyetçi olmayan yok. Kimi arkadaşlıktan silmekle tehdit ediyor, kimi yüzünüzü şeytan görsün diyor. Kimisi de hiç bahanesiz silip atıyor. Öylesine adam gibi adam tanımları var ki, etrafta adam olmayan adam yok. Herkes haklı, bir ben haksızım. 

 

Bak sebastiyan,

Seni uyarıyorum. Bütün bu olayların tek sorumlusu sensin. Sen yokken biz insan gibi yaşardık. Hastamıza, ölümüze dirimize sahip çıkardık. Biri sıkıştı mı hep beraber koşardık. Mahallede aç insan olmazdı. Şimdiki gibi yaşadığımız apartmana, mahalleye yabancı değildik. Yolcuya yol, düşmüşe kol olurduk. Bir birimize görmekten haz, konuşmaktan zevk alırdık. Bir acı kahvenin kırk yıl hatırı vardı.

Biz nefsimizle değil, nefsimiz bizimle mücadele ederdi. Sen geldin bizi yiyip bitirdin. Ne yüzümüz gülüyor, ne bahtımız, ya adam gibi adam ol yada seni sileriz facemizden.

 

Anladın sen…

 

Fikret Bayrak?