Seçim Sonuçları 4: "Siyasetimizin yetim partileri DSP, BBP ve SP"

Siyasi geleneğimizde ne yazık ki kendini başarısız bularak istifa edip partisinin genel başkanlığından ayrılan bir lider görmedik. Yakın tarihimizde hatırlayabildiğim kadar aynı sebeplerle partilerini yarı yolda bırakan iki lider, merhum Özal’la Demirel’dir.

İkisi de köşke çıkmaları dolayısıyla mecburen partilerini lidersiz bıraktılar. Sonuçta ne garip tesadüftür ki, Anavatan Partisi’yle Doğruyol Partisi birbiriyle vuruşa vuruşa ikisi birden yok olup gittiler.

Liderliği mecburen bırakmanın bir yolu da ölümdür.

Son 5 yılda 3 siyasi partinin kurucu genel başkanları hayatını kaybetti. Bugünkü siyasi hayatımızda kurucu genel başkanlarını ölüm yoluyla kaybetmiş 3 parti bulunuyor.

Bu üç yetim parti seçimlerde, ölen eski liderlerinin sesini dinleterek, onların resmini taşıyarak, bir anlamda onların istismarını yaparak oy almaya çalıştılar.

Demokratik Sol Parti

İsmet İnönü’nün genel başkanlıktan istifa etmesinden sonra CHP’nin başına geçen Bülent Ecevit katıldığı ilk genel seçimde CHP’yi birinci parti yapmıştı.Erbakan’la koalisyon yaparak hükümeti kuran Ecevit başbakan olarak Kıbrıs Barış Harekâtı’nın da mimarı oldu.

1977 seçimlerinde ise CHP’ye tarihinin en yüksek oyunu kazandırdı. Bu tek başına iktidar olmasına yetmedi ama, Ecevit farkı ve başarısı tescillenmiş oldu.

Ecevit’in anladığı, anlattığı ve savunduğu “sol” sanki biraz farklıydı. Nitekim Ecevit 12 Eylül sonrası genel başkanıyken kapatılan CHP’nin devamı niteliğinde kurulan yeni partilere girmedi. CHP’nin yeniden açılması için mücadele etmedi, edenlere de katılmadı ve kendi partisini kurdu.

Elbette bu şekilde CHP çatısı altında topladığı oylara ulaşması mümkün değildi. Ulaşamadı da… Ancak 1999 seçimlerinde yeniden birinci parti olma şansını yakalayarak koalisyon yoluyla da olsa bir kere daha iktidara geldi ve başbakanlık koltuğuna oturdu..

Ancak bir Milli Güvenlik Kurulu toplantısında fırlatılan Anayasa kitapçığı her şeyin sonu oldu. Ecevit’i de partisini de zayıflatan gelişmeler bundan sonra ardı ardına yaşandı. 2002 seçimlerinde Ecevit başkanlığındaki DSP ancak % 1,21 oyla dokuzuncu parti oldu ve meclis dışında kaldı..

Ecevit’in sağlık durumu bozulduğu için.25 Temmuz 2004’te yapılan kongrede genel başkanlık görevini ve partiyi Zeki Sezer’e devretti. 2006’da vefat ettikten sonra bile, seçmenin kafasında DSP, yine “Ecevit’in partisi”ydi. Ancak yöneticiler tek başlarına katılma cesareti gösteremedikleri 2007 seçimlerine CHP’nin kanadı altında girmeyi tercih ettiler.

Seçilen 13 milletvekilinden bir kısmı sonradan partiye sırt çevirdi. 2010 başlarında bazı milletvekilleriyle beraber Rahşan Ecevit de partiden ayrılmış ve kendine başka bir parti kurmuştu. Bu durumda DSP’nin Ecevitlerle bir bağı kalmamış oluyordu.

2002 seçimlerine katılmadığı için bu seçimlere girmek zorunda kalan DSP, maalesef Ecevit üzerinden siyaset yapmaya ve onun resimleriyle halktan oy almaya çalıştı. Ama sonuç hüsrandı. 12 Haziran 2011 seçimlerinde DSP çok zor bir süreç yaşadı ve 106.324 oy toplayarak binde 2,47 oy oranına ancak ulaşabildi.

İllere göre durumu da şöyle:

DSP’nin bundan sonra yapabileceği herhangi bir şey söz konusu olmayacaktır. Sol kendi içinde toparlanıp bir araya gelemezken, bir birlik oluşması halinde dışarıda kalacağı âşikâr olan “Demokratik Sol Parti” nin siyasi hayatını sürdürmesi oldukça zordur.

DSP yöneticileri eğer gerçekten Ecevit’in siyasetine bağlıysalar, onunla ortak noktaları olduğuna inanıyor ve onun ideallerini sürdürmek istiyorlarsa, -ki bundan pek emin değilim, çünkü sayın Rahşan Ecevit partiden ayrıldığına göre böyle bir bağ kurmak zor- bir vakıf kurup fikir bazında onu yaşatmaya çalışsınlar.

Böyle idealist bir davranış kimseye bir şey kazandırmayacağı için bunun gerçekleşmesini beklemek elbette safdillik olur.

*****

Büyük Birlik Partisi

Saf, dürüst ve temiz bir Anadolu çocuğu olarak tanınan Muhsin Yazıcıoğlu, MHP içinde kendi şartlarına göre politika yapma imkânı kalmadığını düşünerek 1993 yılında kendi partisini kurmuştu. Ancak siyasette basamakları tırmanmak için bu özellikler dışında da beceri ve başarı kırıntıları gerekiyor.

Muhsin Yazıcıoğlu 1995 seçimlerinde ANAP’la ittifak yaparak meclise girdi. Ancak 1999 ve 2002 seçimlerinde hiçbir varlık gösteremedi (1,46 ve 1,02). Bütün samimiyetine ve mücadelesine rağmen partisini istediği noktaya taşıyamayan Yazıcıoğlu 2007 seçimlerinde partisini bırakıp bağımsız aday olarak meclise girmeyi denedi ve başardı. Sonra tabii ki BBP genel başkanlığına geri döndü.

Onu bildiğiniz gibi 2009 yerel seçimleri öncesi elim bir helikopter kazasında kaybettik.

BBP içinde Yazıcıoğlu’ndan sonra bu bayrağı daha ileri noktalara taşıyacak karizmaya sahip bir lider bulunmuyordu. Görevi devralan Yalçın Topçu, MHP’nin kaset sarsıntılarıyla çalkalandığı bir dönemde bile oylarını artıramadı, hatta binde 7,35’e geriletti.

Bu sonucu zaten kendisi de yeterli bulmadığı için onurlu bir şekilde istifa edip ayrıldı.

BBP’nin illerdeki durumu da şöyle:

Büyük Birlik Partisi mensuplarının liderlerini içten sevdiklerine eminim. Ancak bu saatten sonra partiyi büyütüp bir yerlere getirmeleri gerçekten çok zor. Ben onlara da aynı şekilde Muhsin Yazıcıoğlu’nun ideallerini yaşatan bir dernek veya vakıf kurarak fikir bazında bir mücadele ve gayret içinde olmalarının daha faydalı olacağını söylemek istiyorum..

*****

Saadet Partisi

Acısı en taze parti Saadet Partisi…Siyasi hayatımızın renkli siması ve Saadet Partisi Genel Başkanı Necmettin Erbakan 27 Şubat 2011’de Hakk’ın rahmetine kavuştu. Fazilet Partisi’nin kapatılmasının ardından Erbakan’la yollarını ayıran bir grup Adalet ve Kalkınma Partisi’ni kurunca, Erbakancıların kurduğu Saadet Partisi, eski hızını ve performansını kaybetmişti.

2002’deki yüzde 2,49’luk oyu 2007’de 2,34’e gerileyen Saadet Partisi’nin ilk kez Erbakansız girdiği 20012 seçimlerinde aldığı oy ise % 1,76.

Erbakan’ın sağlığında % 2-2,5 bandına saplanıp kalan Saadet Partisi’nin, onun ölümünden ve Has Parti olayından sonra en ufak bir şansı görünmüyor. Son seçimdeki sonuçlar bunun habercisi. % 1,25…

İllerdeki durumu şöyle:

*****

Erbakan “Milli Görüş” sloganı ile, Türkiye’de yapması gerekeni fazlasıyla yapmış bir politikacıdır. Birçok yanlışlıklarına rağmen kabul etmek gerekir ki, onun ülkemize kazandırdığı çok şeyler de olmuştur. Ancak bütün bu olumlu gelişmeler, onun kimliğinden ve kişiliğinden kaynaklanan özellikler taşıyordu.

Geride kalanların parti yoluyla bu ülkeye verebilecekleri fazla bir şey yoktur. Bu seçimlerde Erbakan’ın sesli kasetleriyle propoganda yapmaya çalışan Saadet Partisi’nin gelecek seçimlerde elinde bu silahı da olmayacaktır.

Hocanın ruhunu şadetmenin en ideal yolu, onu sürekli fatihalarla anacak bir dernek-vakıf çalışması yapmaktır. Siyaset artık onlar için bitmiştir. Bu gerçeği anlasalar hem kendileri rahatlayacak hem başkaları…