Seçime Doğru

Rahmetli taa radyo döneminden sabah, öğle ve akşam sıkı bir ajans takipçisi idi… Radyonun karşısına geçer, spikerin sunduğu haberleri can kulağı ile dinlerdi. Hükümet haberlerinde dikkati bir kat daha artar, evde “çıt” çıkmasına müsaade etmezdi. Sonra spikerin her söylediğine bir karşılık vermeye çalışır, sanki karşılıklı konuşuyormuş gibi bir spiker, bir rahmetli konuşurlardı . Rahmetlinin kızgınlığından nasibini alan radyo, birkaç kez tuzla buz olmuş, tamirciye gitmişti. Radyo tamirde iken dahi O, ellerini cebinde, başı önde ajans vakti odanın bir o köşesine bir bu köşesine volta atar, arada radyonun olduğu yere bakarak, o gün sokakta duyduğu veya gazetede okuduğu haberleri yüksek sesle yorumlardı.

Rahmetli Tv döneminde yine aynı alışkanlıklarını sürdürdü. Muhalifti, hükümetin yaptığı her şeye muhalif... Sanki spiker sorularına cevap verebilecekmiş gibi, ekranın karşısına oturur, söver, sayar resmen tartışırdı. Aklım ermeye başladığında rahmetlinin bu davranışlarını çok komik bulmaya başlamıştım. O, kızıp bağırıp çağırdıkça ben kıs kıs içimden gülüyordum…

Rahmetlinin traji komikleştirdiğinden midir nedir, siyasete hiç ilgi duymadım.

Geçen gün Yozgat’tan verilen bir haberi izlerken rahmetlinin anıları aklıma geldi. Üç partinin seçim otobüsü bir alanın köşelerini tutmuş, parti türkülerini, spotlarını yüksek sesle halka yayın yapıyorlardı. Üçü aynı anda…

Seçime kaç gün kaldı bilmiyorum. Buralarda da adaylar geziyorlar, çarşıda pazarda arkalarında kalabalık guruplarla halkın sorunlarını dinlemeye çalışıyorlar (!!!)

Birine tanık oldum. “Akşam liderden duyduğunu, sabah milletvekili adayından dinlemek” bana yine çok komik geldi. Dünya ekonomisinde 16. sıraya gelmiş ama demokratik olgunluk seviyesi çok gerilerde bir Türkiye. 24. yasama dönemi için aday olan milletvekili seçimleri için partiler kimi yerde önseçim, tamayül yoklamaları vs. yaptılar ama son söz hep parti liderinde bitti. Bu bana milletvekili seçimi değil, lider seçimi havasını veriyor.

Akşam tv’lerde liderlerin yaptığı seçim çalışmalarını keyifli bir merak ile izlerken, rahmetli sağ olsaydı “Şimdi acaba buna ne derdi?” diye aklıma geliyor, gülüyorum…

Yapılan onca masrafın, hepimizin vergilerinden çıktığını düşündükçe -rahmetli gibi- spikere değil, liderlere kızıyorum. Biri Kayseriden Şanlıurfa’ya cevap veriyor, diğeri Tekirdağ’dan Siirt’e, bir diğeri Konya’dan Trabzon’a….. Yüz yüze konuşmaktan mı korkuyorlar, yüz yüze konuştuklarının seçmen tarafından anlaşılmayacağından mı endişe ediyorlar? Ekonomimiz ile demokratik seviyemizi başa baş gidemez mi? Anlayamadım gitti. Komik çok komik…

Kocaman plazma Tv’leri boşuna mı aldık? Gelin odamıza, günlerce konuşun…

Rahmetlinin kemikleri sızlıyor da!