- Kategori
- Şiir
Sefer ber
kavmim
altından umutların etrafına toplandık
durduk
durur gibi mahşerde göğe baktık
ey allah yollama bize helva ve bıldırcın
biz sana daha çok açtık
çocukken ölünceye kadar uzundu
amazon pencereye vuran yağmurun cam mesafesinden damla ileri gitmezdi ama
uzundu ölüm
siyah giyerdi yerleri süpürürdü rüzgarı
bu yüzden hep korktum ben sert esen yelden
salgından değil
incecik dalın ucundaki yemişten değil
dövüle dövüle uslanmayan kıyıdan hiç
çıvgının gece geleninden
tiren sesi gibi sessizliği böleninden
adamaşıranından demir demir
kuş kaçıranından
babam diyorum sefere çıkarken unutmuş matarasını
susamaz mı acep şimdi orda
demek yemedi helva
tırnaklarına da bulaşmadı kan