Şehirlerin Karı

UMUTSA UNUTSA

Aynı babaların aynı evlatları,

kimi aç, kimi tok yaşar bir yerlerde,

kimi umutsuz, kimi umutludur gelecekten,

alttakiler, altta üsttekiler üsttedir son tahlilde,

aynı babaların aynı çocukları,

mutlularla mutsuzlar aynı masalarda,

mutsuzlar birbirine mutsuzluk verirken,

mutlular mutlak mutluluk peşinde birlikte,

eşitler de eşit aslında,

açlıkta eşit olanlar bir sınıf birbirini yer,

varlıkta üstte olanlar birbirini sever,

varlığın üzüntüsü öyle zevkten,

üzüntüler zevk vermeyen dilekten…

 ŞEHİRDE KAR VAR

I.

ince ince bir kar yağar, şehirlere

gelinlik misali, beyaza bürünür, geceler

her hâli bir hâldir, bizler misâli

şehirler bize benzer,

ya neye benzeyecek?

ya biz suyuz, o bardak,

ya o bardak, biz suyuz,

aynı yola çıkar…

Şehirde kar var,

kâr da var…

YERÇEKİMİ VAR YA

ıı

Yerçekimine yenik düşüyor, karlarla yapraklar,

Mevsimin ilk karıyla, son yapraklar buluşacaklar,

Toprakta meşk edecek, birlikte yoğrulacaklar,

Birlik olup toprakta sizden bizden biri olacaklar.

Zamanın esiri olacak, tüm aklı tutsaklar

Gerçekleri es geçenler hayallerle avunacaklar.

Gerçek gücü unutup,  hayale kapılanlar

Acıyla gerçeğe mutlak uyanacaklar

ÖMÜR DEDİĞİN NEDİR Kİ

ııı.

Sudan oldun, bir damla

Toprakla buluştun

Sonsuzluğun yanında ömrün

Daldan düşen damlanın toprakla buluşması kadar

İşte bu zamana ömür derler, 

Unutmadan bir de törpüsü var

Ömür törpüsü, ömür törpüleri

Kiminin içinde, kimininse kendinde

Ömür bir su damlasının daldan düştüğü kadar

Sadece süreç ölçeği farklı o kadar

Zaman hem çok fazla hem de çok dar

Azı da çoğu da dönüşür azar azar

Kimileri durumun farkındalar, 

Kimilerine dünya ne fazla ne dar