Şehitlerimiz üzerinden siyaset yapmayalım, yürek acısını hep birlikte paylaşalım

Bu ülke siyaseti her türlü çirkefliği gördü de, şehitlerimiz üzerinden siyaset yapılması kadar iğrenç bir olaya şahit olmadı.

İç ve dış politika ile ilgili olarak elbette ki hükümetin, hükümetlerin birçok yanlışı var ancak şehitlerimizin çoğunlukla şehitlik makamının önemi ve değerini bilmeyenler tarafından iç siyaset malzemesi olarak kullanılmasını şahsım adıma ben hazmedemiyorum.

Her seferinde aydınlık gelecekten, bilimsellikten, dogmatik değerlerin yanlışlığından bahsedenlerin, her hangi bir bilimsel çalışması ya da araştırması olmadığı halde en büyük vasfı en fazla araştırmacı yazar olan bazı yazarların her türlü verdiği bilgiyi doğru kabul etmesi ne kadar tezat oluşturuyorsa; şehitlik makamının ve şehitlerimizin bu makamın değerini bilmeyenler ve şehit ailelerinin birçoğunu göbeğini kaşıyan adamlar, hasolar, memolar olarak görenler tarafından sahiplenilmesi de o kadar tezattır. Hazımsızlığın verdiği öfkeyi mili ve manevi değerlerimizin ardına saklanarak ve onları kullanarak ortaya saçmak; belki kendileri açısından güzel bir yöntem olsa da artık onlar halkın büyük bir çoğunluğunun gözünde kafasını kuma gömerek kendini saklamaya çalışan deve kuşu misalinden farkı yoktur.

Bugün İstanbul Üniversitesinin açılış törenindeydim ve rektörümüzün konuşması beni gerçekten çok umutlandırdı. Hem Cumhuriyete ve Laik değerlere bağlı hem de milli ve manevi değerlere saygılı olarak özetlenecek konuşması ayakta alkışlandı ki özlenen ve beklenen Türkiye budur. Ne Malezya, ne İran, ne Amerika ne de Avrupa olmak istiyoruz. Biz sadece kendimiz olmak istiyoruz. Sözde vatan millet edebiyatı adına kendi milletine, kendi vatandaşlarına güvenmeyen insanların bu davranışlarındaki ısrarını gördükçe insanın üslubunun da normal kalması mümkün olmuyor.

PKK, terör, uluslararası ilişkiler vb konular herhangi bir yazarın belirli bir kitleyi yönlendirme amacı ile kullanılamayacak kadar karmaşık ve zor konulardır. Herkesin bir söylerken bin düşünmesi gereken konulardır. Bu konudaki devlet politikalarının sadece hükümet ile sınırları kalması mümkün değildir. Gerek askeri, gerekse bürokrat onlarca yüzlerce kişinin yoğun mesaileri sonucu ortaya çıkan politikalardır. Kalkıp birkaç kişinin yüzeysel bilgileri ile bu konuda ahkam kesmeyi de söz meclisten dışarı cahillik olarak nitelendirmekten daha iyi niyetli bir yaklaşım göremiyorum.

Eğer gerçekten şehitlerimizin ve ailelerinin acısını samimi bir şekilde paylaşacak isek şehitlerimize Allahtan rahmet geride kalan ailelerine de sabır dilemekten başka tez söz etmeyelim.

Bu vatan için canını feda eden şehitlerimizi iç siyaset malzemesi haline getirmeyelim.