Şehrim

Dün yine
Aktım
Kopan yapraklar
gibi

Islak Kaldırımlarından
Yokuş aşağı
yorgun şehrimin

Yıllara meydan okuyan
rutubet kokan
odalarında geçti çocukluğum

Dar sokaklar karşılardı beni
hep çocuksu yalnızlığımda

Ürperirdi yüreğim her ışlanışında
kuşlar gibi

Sahile çığlık atan
dalgalarına iner
bende gelir giderdim
birlikte

Önce köpük sesleri ardından
minik çakıl taşlarının şıkırtısıydı
bestelerim

Al beni götür uzaklara derdim
dertleşirdim ufkuna bakarak
Sonra da sorardım kendi kendime

balıklar ağlar mı?
sahi balıklar ağlar mı?