Şehrin sitemi!

Pek değerli bir şehir oldum yüz yıllar boyu,  

Nice hükümdarlar, imparatorlar ve nice kültürler gördüm. 

Kadrim bilinirdi, hatta kutsallaştırıldığım anlara şaşar kalırdım. 

Bende yaşayanlara gündüzü ayrı, gecesi ayrı bir hayal sundum. 

Yeşile bezenmiş sırtlarımda salıncaklarda büyütülürdü çocuklar. 

Kıyıdan ayrı olurdu seyr-ü sefası manzaramın. 

Ayırmadan bağrıma basıp zengini ve fakiri harmanlamakdı amacım. 

Kıymetimin artması olasıydı zaman içinde, ama kıymetlendikçe rezil oldum sayenizde. 

Rant dedikleri bir düşman üşüştü mesire yerlerine, ne bağ kaldı ne de bahçe. 

Tepelerimde şehri bekleyen ağaçlarımın yerinde boynuz misafi yükselen betonlar. 

Delik deşik ettiniz, altımı üstümü. Yok, yok altın maltın yok. 

Akıtıp pisliklerinizi masmavi sularıma, karartınız yaşayanların hayatlarını da sularda. 

Bitirseniz de artık şu Şehr-i İstanbul zamanını, ben de dinlenmek istiyorum köşemde. 

Düşün artık yakamdam, verecek kalmadı bende candan gayrı geride. 

Onu da alıp bir gömseniz belki efsane olurum böylece. 

Kendi yarattığınız cehennemi bana mal ettiniz. 

Hep dillerde gitmek gerek bu şehirden. 

Ben de bıktım sizden. 

Gidecekler gitse de kalanlara yer açılsın artık.