Şeker Bayramı'm

“Benim bayramım sensin. “ dedim telefonda. O şen sesiyle boynuma sarıldı. Hissettim. Eğer yüz yüze isem konuşurken, mutlaka karşımdakinin gözlerine bakarak konuşurum. Eğer telefonda isem ses tonu benim için son derece önemlidir. Duyumsarım ağızdan çıkan her kelimenin hangi hisle söylendiğini ve o esnadaki yüz mimiklerini…

Duyumsadım ta iliklerime kadar. Öyle bir sarıldı ki  ve biraz da utandı. Sevildiğini bilmek ne güzel şey değil mi ?

Onunla tanışalı yaklaşık 8 sene oldu. Kavgalarımız, sevinçlerimiz ve üzüntülerimiz… İlk tanıştığımız andan itibaren yaşamımızın her karesi gözümün önündedir. Unutmam! Unutamam. Her sene yaklaşık 2 ay ayrı kalırız. Bu ayrılıklar sevgimizi perçinler, coşturur. Aşk  ne güzel bir şey! Yaşamadan ölmemeli, bir kadın böylesine aşkı tatmadan ölmemeli. Bazı kadınların iki bazen üç sevgilisi var. İmreniyorum onlara! Mesela özel günlerde iki üç tane hediye birden almak isterdim. Alamıyorum. Bu saatten sonra da yeni bir sevgili edinecek zamanım yok. Tek tabanca geziyorum. Sahip olduğum aşkla mutluyum. Hem de çok çok! İlk ayrılığımızı kabullenmek çok zor oldu. Yalpaladım ve de sendeledim. Sanki bir organım kopmuş  gibiydi. Elsiz mi kalmıştım bacaksız mı bilemedim. Sonraları alıştım. Alıştık. Şimdilerde güle oynaya ayrılıyoruz desem yeridir. İçimiz yine de biraz buruk ama nefes almamız için bu gerekli. O kalabalıklara karışıyor ben ise hep homojen hep homojen…

Her sevgili gibi aramızda bir şifremiz var.  Telefonda konuştuktan sonra telefonu kapatırken şöyle diyoruz:

- Bana söylemek  istediğin bir şey var mı canım?

-  Seni çok seviyorum. Senin bana söylemek istediğin bir şey var mı?

-  Seni çok seviyorum.

Bu Şeker Bayramı 17 Temmuz  2015, Sevgilimle ilk tanıştığımız gün 17 Temmuz  2007. Benim bayramım da şekerim de sevgilim de sensin! Dilerim o güzel gözlerin hep beni sevsin. Egoist Melike! seni!

Duru’cuğuma ithafen!

Melike Çelik