Selam sana adını toprağa veren kadın

Selam sana adını toprağa veren kadın.

Göğüs kafesimin altında saklanmış yüreğim bir tuhaf bu gün.

Etimden, kanımdan, kemiğimden, iliğime kadar her şeyim.

Ben ki senin herşeyin.

Geleceğin, umutların, yüz akın.

Yiyemediklerin, içemediklerin, gezemediklerin.

Sen kadın, sen ki toprağa adını verensin.

Tohumu attığında adını verdiğin toprağa,

Büyüdükçe tüketeninim ben senin.

Bir ağaç yaptıysa bir tohumu

Verdiyse her bir milimi için canından bir parçayı

Ve verdikçe canını, can olduysa tohuma

İşte kadın sensin o can verene adını veren.

Soğuktan, sıcaktan

Yağmurdan, doludan

Rüzgardan, ayazdan

Sakınıp saklayıp, siper ettiysen göğsünü

Ve binbir zahmet ile delip çıktıysa bağrını vakti geldiğinde

Ve bağrın çatlak çatlak olduysa o dışarı çıkarken,

Ve utanmadan ve sıkılmadan başını bağrından çıkardıktan sonra

Dediyse sana “kara toprak”

Ve burun kıvırdıysa

Ve böbürlendi ise

Ve hatta küçümsedi ise senin..

Bilmeden, cahilliğinden yaptığının farkında değilse hala,

Hala ona can vermeye devam edenin sen olduğunu bilmeden

Kabuğunu beğenmeyen civciv gibi yüz çevirdi ise senden

Sen ise bir parça boynu büküldüğünde onun

Bir parça yaprağı döküldüğünde bağrına

Ve yağan yağmurdan sonra

onun yapraklarından bağrına düşen bir damlayı

göz yaşları sanarak için kan ağladıysa

sen kadın sen, sen yüksünmeden hiçbirşeyden

gücenmeden, alınmadan, utanmadan kimseden

ve dahi onun yaptıklarından.

Ve kırkbeşinde olmasına rağmen hala dediysen “o daha cahil, ondandır”.

işte kadın sen ondandır ki adını verdiğin o kara toprak kadar kutsalsın.

Sana ne diyeyim ki?

Anam desem olmaz.

Derler ki başkalarına da diyorlar. Hem de laf atmak için kadınlara.

Desem ki , yarim

Desem ki, canım

İlk aşkım desem…

Olmuyor anam olmuyor, ayrılmıyor o zaman diğer kadınlardan farkın.

Sen benim kara toprağımsın anam, herşeyime mezar olan.

08/052012/ Silivri