Selfie melfie

Kıyaslamalarla yaşıyoruz.

Her şeyi kıyaslıyoruz; özellikle de” KENDİMİZİ”      

O daha güzel, şu daha akıllı!

Zengin, boylu, huylu.

Kıyaslaya kıyaslaya, kendimizi beğenmemeye,

Beğensek de,” şüpheli beğenmeye başladık.

Anadolu’da ve birçok yerde adettir; bebek severken” ÇİRKİN” demek,

Hep, Sen ne çirkin şeysin öyle diye sevilir; Bebek ve çocuklar.

Zannetmeyesiniz ki, “çirkinlikten”, maksat nazar değmesin; lakin ne anlar ufacık beyinler,” inanır çirkinliğe”.

Kıyaslana kıyaslana çirkinlik işler ruha; E öyle oyuncada, selfie  melfie hak getire. Çek çekebildiğin kadar. 

Güzel miyim?

Ben mi! o mu, güzel çıkmış?

Havam nası? havam?

Olmadı!

Çek çek, bir defa daha çek.

Otomatiğe bağla.

Elbet herkesten güzel bir poz yakalarım.

Tatminsiz, güzellik ve mükemmel olma sevdası.

“RUH” güzelliği mi?

 O  ne ki?