Seminya

Son deminde, uzak iklimlerinde bir güneş soluyor ah! Seminya
Alevlenen yüreğim gökyüzünde, bir sonbahar çırılçıplak ağlıyor.
Kirpiklerimin çekip gidesi var dinmeyen sağanaklarından.

Öyle bir kum fırtınası ki susarak özlediğim mesafelerinde
Sönmez, düşler sokağımın yangınları bu cenderede, ah! Seminya
Bırak bu zelzelede, sensiz ruhuma üflenen tümceler alsın canımı.

Sensiz maviler biriktirdikçe şehirler arası kıvrılan yollarda
Kaç vurgun yedi gençliğim, uçurumun kıyısında ah! Seminya
Ayaz tutar soluklarımı, onulmaz acılar eşiğinde, al bu yarayı canımdan

Büyüyor içimin gece rengi tufanları, umutlar pranga, nefesler kelepçe
Çarmıha gerilmiş bedenim, isli düşlerimde suretin gözlerime değdikçe
Kaç kilitle mühürlüyüm, hangi zındanın dehlizlerinde gömülüyüm?

Durup ulu bir dağın doruk noktasında haykırsam ah! Seminya
Yankılanır mı sesim, değer mi tenine nefesim, yetişir mi meltemler?
Kundaklanmış hayallerim, kızıl şafakların darp izlerinde saklı bir mülteci.

Sürgün edilmiş ruhumun, fecirlerimin en günâhsız muştusu
Seherlerimde biriktikçe yokluğunun gölgesi, ensemde Azrail’in nefesi
Gamzende içtiğim sular hatrına, serçe ol kon omzuma ah! Seminya

Gergeflerle örülü hayatımın, çekilmez hengamelerinin tam ortasında
Yüreğime mıh gibi çakılan, mânâsı düşlerimde saklı sevdam
Eşkıya olup dağlara mı çıksam, meczup olup yollara mı düşsem?

Düşsün üzerime çığ donayım, ısınayım soluğunda ah! Seminya
Hicran kurşunlarına dizilip vuslat düşlerinde eriyen bu yürek, kan-revan
Ve sen zorlarımın soluksuzluklarında sahralarda titreyen ceylan
Şimdi bir ah çekiş sevdama, yetişir mi imdadıma kan kızılı şafaklar?
Ah! Seminya ah! Seminya ah!

NECAT USLU

Not:Bu şiir Cahit Sıtkı Tarancı Şiir Yarışması'nda yayımlanmaya değer şiirler arasında 1.sırada yer alıp çıkan şiir kitabında yayımlanmıştır.