Sen...

Sen,

İstiridyesinden göz kırpan beyaz inci gibisin…

Yüreğim alabora derken, gülümseyiveriyorsun bana…

Sen,

Seher vakti gökten düşen bir damla çiğ gibisin…

Susuzum, yandım derken, damlayıveriyorsun bana…

Sen,

Köşe kapmaca oynarken diğerleri, kayan yıldız gibisin…

Olur, olmaz sayarken, dilek tut diyorsun bana…

Sen,

Acıyı tatlı süzen, bal böceği gibisin…

Hüzünde de şifa vardır, yaşa diyorsun bana…

Sen,

Buğusuna vefa düşen bir bardak çay gibisin…

Yalnızlıkta demlenirken, şeker diyorsun bana…

Sen,

Dilin sükut ettiği gönül sözü gibisin…

İşte elim omzunda, dayan diyorsun bana…

Sen,

Kokusu baş döndüren ıhlamur çiçeğisin…

Dostluğuma tutunuver, dostluğumla çiçeklen,

Dört dalı yan yana koy kokla diyorsun bana…

Kokladım mis gibisin…

Kokladım içimdesin…

Cana can veren dostluk,

Sen,
Ömrün bana sunduğu en güzel hediyesin…

Lillo