Sen ağlama

Dışarıda ısıran bir soğuk, esen bir rüzgâr var. Kulaklarım, ellerim ayaz soğuğa dayanamıyor üşüyorum. Ellerimi montumun cebime sokup, devam ediyorum evimin taşlı yolların yürümeye… Çevremizde çoğunluğu eski, boyaları dökülmüş beton yığınlarından oluşmuş binalar bulunuyor. Ama hepsinde de doğalgaz var…

Bir çocuk gördüm ağlıyordu. Bodrum katındaki evinin camında… Gözlerinden akan yaşlarıyla, elleriyle cama vuruyordu, ağlamaktan al al olmuş yanakları… Ağlayan çocuğa dayanamam, mutlaka bir derdi, bir sıkıntısı vardı… Camın önünde durup, bodrum katın camından, cama vurup yardım istercesine cama vurmaya devam eden, iki yaşlarındaki çocuğa yakın olabilmek için yere çömeliyorum… O hala cama vurmaya devam edip ağlıyor. Konuşmak istiyorum onunla olmuyor, bağırarak ağlamasını sürdürüyor… Dayanamayıp kapı zilini çalıyorum, kapı açılmıyor Birkaç kez daha zile basıyorum yine cevap alamayınca, komşunun ziline basıyorum… Kapı açılıyor içeri girip komşu bayana çocuğun durumunu anlatıyorum… İlgileneceğini, evde birilerinin mutlaka var olduğunu söyleyince, rahatlayıp dışarı çıkıyorum…

Ayaz soğuğu hissediyorum, eğilip camdaki ağlayan çocuğa baktığımda, o camda yoktu…

Sevgiyle kalın…